Gilbert Bécaud

1927 doğumlu Fransız şarkıcı, besteci ve aktör Gilbert Bécaud (d. 24 Ekim1927 – ö. 18 Aralık 2001), İkinci Dünya Savaşı'nın hemen ardından Paris’teki gece kulüplerinde piyanist olarak müzik hayatına başladı. Dönemin ünlü şarkıcılarından Jacques Pills’le tanıştı. Pills, Edith Piaf’ın eşiydi. Fransız müziğinin devi Edith Piaf, Bécaud’nun sesine ve yeteneğine hayran kalmıştı. Onu destekledi, albüm yaptırdı ve gece kulüplerinden çıkardı. 1954 yılında Paris’te Olympia’da verdiği konser, onu tüm Avrupa’ya tanıttı. Yılda ortalama 200 konser vermeye başladı. "Et Maintenant," "L’important c’est la rose", "Je viens te cherie" ve "Nathalie" gibi romantik şarkıları klasikler arasında yer aldı.
Sahne performanslarının müthiş olması, yerinde duramaması ve piyanosunun üzerinde zıplaması nedeniyle "Monsieur 100.000 volts" takma adıyla anılan Bécaud'nun bir diğer takma adı da, her sahnesinde çocukluk uğuru olan aynı puanlı mavi kravatı taktığı için "l'homme aux cravates à pois", yani puantiyeli kravattır.
Bu kravatın şöyle bir öyküsü var: Gilbert’in genç bir müzisyen olduğu dönemde annesi onu dinlenmesi için kapı kapı dolaştırıyormuş. Başvurdukları bir yerde annesine “bu çocuk ciddiyetten uzak, baksanıza bir kravatı bile yok” demişler. Bu söz annesine çok dokunmuş. Eve döner dönmez mavi beyaz puantiyeli elbisesinin eteğini keserek Gilbert’e bir kravat dikmiş. O kravatın şansını döndürdüğüne inanan Becaud da bir daha beyaz puantiyeli mavi kravatı boynundan çıkarmamış.

Gilbert Bécaud’nun çok sevilen şarkılarından Nathalie’nin de bir öyküsü var. Bir konser için Moskova’ya giden Bécaud, Moskova’da kendisine verilen rehberi Nathalie’den çok etkilenir. Ona bir hediye vermek isterse de, uygun bir şey bulamaz. Ülkesine döndüğünde belki de hediyelerin en güzelinin ona yazılacak bir şarkı olduğunu düşünür ve şarkıyı yazar:

Kızıl meydan bomboştu ve önümde Nathalie yürüyordu.
Rehberimin güzel de bir adı vardı;
Nathalie...
Kızıl Meydan karlardan bir halı ile kaplanmıştı, bembeyazdı..
O soğuk Pazar günü Nathalie’yi izliyordum...
Kısa cümlelerle ekim devriminden sözediyordu...
O anlatırken Kafe Puşkin’de kahve içmeye gideriz diye düşünüyordum...
Kızıl meydan bomboştu...
Kolunu tuttum, gülümsedi...
Sarı uzun saçları vardı rehberim Nathalie’nin...

Şarkıdaki Café Puskin'in hikayesi ise şöyle: 1970'li yıllarda Dünya çapında büyük üne kavuşan Nathalie adlı şarkıyı duyan turistler, Moskova ziyaretlerinde kitleler halinde şarkıda söz edilen Café Puskin'i sormaya başlarlar. Olaydan haberdar olan dönemin SBKP Politbüro yöneticileri öfke içinde Moskova Belediye Başkanını çağırarak "Nerede bu Café Puskin?" diye sorarlar ve gerçekte böyle bir café olmadığını öğrenirler. Bunun üzerine Gilbert Bécaud'nun şarkısında bahsettiği yere Café Puskin adında bir café açılır ve Moskova Café Puskin'e kavuşur.
18 Aralık 2001'de hayatını kaybeden Bécaud'nun ismi ölümünden sonra L'Olimpia'ya yazılmıştır.


Kaynak: http://www.msxlabs.org/forum/muzik-ww/276830-gilbert-becaud.html#ixzz3pUDR3iXF