Haldun Taner

Haldun Taner (16 Mart 1915, İstanbul - 7 Mayıs 1986 İstanbul), öykü, tiyatro ve kabare yazarı, öğretim üyesi ve gazeteci. Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatının önde gelen yazarlarından birisidir. Türkiye'de epik tiyatro türü ve kabare tiyatrosunun öncüsüdür

Hayatı
1915 yılında İstanbul’da dünyaya geldi. Babası Ahmet Selahaddin, Son Osmanlı Meclis-i Mebusanı üyesi ve mütareke yıllarında yazıları, dersleri ve nutuklarıyla ülkenin bağımsızlığını savunmuş bir aydındır. Beş yaşında iken babasını kaybetti. Annesiyle birlikte büyükbabasının konağında yaşadı.
Vatana hizmeti geçenlerin ve şehit olanların çocuklarına tanınan haktan yararlanarak parasız yatılı olarak girdiği^[1] Galatasaray Sultanisi'ndeki orta öğrenimini 1935 yılında tamamladı. Mezuniyetinden sonra devlet tarafından Heidelberg Üniversitesi'nde öğrenim görmek üzere Almanya’ya gönderildi. Siyasal Bilgiler alanındaki öğrenimini geçirdiği ağır tüberküloz nedeniyle 1938’de yarıda bıraktı ve yurda döndü. 1938-1942 yılları arasında Erenköy Sanatoryumunda tedavi gördü.
Yüksek öğrenimini 1950’de İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Filolojisi Bölümü’nde tamamladı. 1950-54 yıllarında üniversitenin sanat tarihi kürsüsünde asistanlık yaptı.
Edebiyat yaşamına gençlik yıllarında yazdığı skeçlerle başladı. "Töhmet" adlı ilk öyküsü Yedigün dergisinde "Haldun Yağcıoğlu" takma ismiyle 1946'da yayınlandı. New York Herald Tribune Gazetesi'nin 1953'te İstanbul'da düzenlediği öykü yarışmasında "Şişhaneye Yağmur Yağıyordu" öyküsüyle birinci oldu. 1956'da Varlık Dergisi’nin araştırmasında yılın en beğenilen öykücüsü seçildi.
Asistanlığı sırasında yazdığı “Günün Adamı” oyunu, İstanbul Şehir Tiyatrosu’nda sahnelenmeden yasaklandı. Asistanlığı bırakıp Viyana’ya tiyatro bilimi eğitimi için gitti. 1955-1957’de Max Reinhardt Tiyatro Akademisi’nde öğrenim gördü. Viyana’daki bazı tiyatrolarda reji asistanı olarak çalıştı. 1957'de tekrar Türkiye’ye döndü. İstanbul Üniversitesi Gazeteci¬lik Enstitüsü'nde edebiyat ve sanat tarihi, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi ile İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi'nde tiyat¬ro tarihi okuttu Bir yandan da Tercüman Gazetesi’nde (1952-1960) köşe yazıları yazmayı ve oyun yazarlığını sürdürdü.
1950’lerde oyun yazmaya başlayan ve tiyatrodaki ilk eserlerinde dramatik türün başarılı örneklerini veren Haldun Taner, ardından epik tiyatro denemelerine girişmişti. Türk Tiyatrosu’ndaki ilk epik tiyatro örneği olan "Keşanlı Ali Destanı" adlı oyunu ile dünya çapında tanındı. Bu oyun yurtdışında Almanya, İngiltere, Çekoslovakya, eski Yugoslavya'nın çeşitli kentlerinde oynandı. Atıf Yılmaz tarafından sinemaya aktarıldı (1964). Daha sonraki dönemlerde konularını güncel olaylardan alan siyasal-sosyal taşlamaların ağır bastığı oyunlar yazdı. Epik tiyatro ve kabarenin alanında verdiği yapıtlar çağdaş Türk tiyatrosunun klasikleri oldu. Eşsiz bir arı Türkçe kullanan Haldun Taner, Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatının ve tiyatrosunun önde gelen yazarları arasına girdi.
Devekuşu Kabare'yi (1967), Bizim Tiyatro'yu, Tef Kabare Tiyatrosu'nu kurdu. Küçük Dergi'yi çıkardı. Fıkra yazarlığını 1973’ten itibaren Milliyet’te sürdürdü. Öyküleri ve yazıları Yedigün, Ülkü, Yücel, Varlık, Küçük Dergi, Yeni İnsan dergilerinde de yayınlandı.

Öyküleri

• Geçmiş Zaman olur ki (1946)
• Yaşasın Demokrasi (1948)
• Tuş (1949)
• Şişhane'ye Yağmur Yağıyordu (1950)
• Onikiye Bir Var (1953)
• Ayışığında Çalışkur (1954)
• Sancho’nun Sabah Yürüyüşü (1964)
• Konçinalar (1967)
• Kızıl Saçlı Amazon (1970)
• Yalıda Sabah (1979)
• Şeytan Tüyü (1980)

Hatıra

• Sırıtık Bir Küskün

Tiyatro oyunları

• Günün Adamı (1957)
• Dışardakiler (1957)
• Ve Değirmen Dönerdi (1958)
• Fazilet Eczanesi (1960)
• Timsah (1960)
• Lütfen Dokunmayın (1961)
• Huzur Çıkmazı (1962)
• Keşanlı Ali Destanı (1964)
• Gözlerimi Kaparım, Vazifemi Yaparım (1964)
• Zilli Zarife (1966)
• Vatan Kurtaran Şaban (1967)
• Bu Şehr-i İstanbul Ki (1968)
• Sersem Kocanın Kurnaz Karısı (1969)
• Astronot Niyazi (1970)
• Ha Bu Diyar (1971)
• Dün Bugün (1971)
• Aşk-u Sevda (1973)
• Dev Aynası (1973)
• Yâr Bana Bir Eğlence (1974)
• Ayışığında Şamata (1977)
• Hayırdır İnşallah (1980)
• Marko Paşa (1985)

Fıkra-Gezi-Söyleşi [değiştir]

• Devekuşuna Mektuplar (1960)
• Hak dostum Diye başlayalım Söze (1978)
• Düşsem Yollara Yollara (1979)
• Ölürse Ten Ölür Canlar Ölesi Değil (1979)
• Yaz Boz Tahtası (1982)
• Çok Güzelsin Gitme Dur (1983)
• Berlin Mektupları (1984)
• Koyma Akıl Oyma Akıl (1985)
• Önce İnsan Olmak (1976)

Ödülleri

• 1953 - New York Herald Tribune Uluslararası Hikaye Yarışması Türkiye Birinciliği (Şişhane'ye Yağmur Yağıyordu)
• 1955 - Sait Faik Hikaye Armağanı (Onikiye Bir Var)
• 1956 - Varlık Dergisi En Beğenilen Öykü Yazarı ödülü
• 1972 - Türk Dil Kurumu Tiyatro Ödülü (Sersem Kocanın Kurnaz Karısı)
• 1983 - Sedat Simavi Vakfı Edebiyat Ödülü

Kaynak:vikipedi özgür ansiklopedi