17 Şubat 2015 Salı

Şerif Yüzbaşıoğlu

Şerif Yüzbaşıoğlu kimdir 



Şerif Yüzbaşıoğlu (1932, İstanbul - 18 Şubat 1981, İstanbul), Türk müzik yapımcısı, besteci, orkestra şefi.

1960’lı ve 1970’li yıllarda Türkçe pop müziğin ileri gelen isimlerindendi. 1944 yılında girdiği İstanbul Belediye Konservatuarından 1954 yılında mezun oldu.
Öğrenimi sırasında, Ömer Günteş, Ferdi Statzer, Raşit Abed vb. müzik öğretmenlerinden keman, piyano, obua, korangle, beste dersleri aldı. Okulu bitirdikten sonra aynı kurumda armoni öğretmenliğine başladı. 1959 -1961 yılları arasında Şehir Korosu şef yardımcılığı yaptı.
1961-1964 yılları arasında TRT İstanbul Radyosu Batı Müziği Yayınları şefliği, 1958-1967 yılları arasında İstanbul Belediye Konservatuvarı Çoksesli Sanat Kurulu üyeliği, 1964-1967 yılları arasında İstanbul Şehir Orkestrası şefliği yaptı.
1965 yılında Balkan Müzik Festivalinde “En iyi Orkestra” ödülünü aldı.
1966-1971 yılları arasında ve 1973-1976 yılları arasında iki dönem, Türkiye Müzisyenler Sendikası başkanlığı görevinde bulundu.
1970 yılında Şerif Yüzbaşıoğlu, Selçuk Başar, Attila Özdemiroğlu, Uğur Başar ve Garo Mafyan ile Asım Ekren‘i yanına alarak kendi adına kurduğu orkestrayı yönetti. Şenay Yüzbaşıoğlu‘nun da solist olarak yer aldığı bu orkestra, ilerde on sekiz kişilik kadrosuyla İstanbul Gelişim Orkestrası’na dönüştü. Daha sonra Şenay’ın orkestra partneri Neco oldu ve orkestraya Onno Tunç, Cengiz Teoman, Aşkın Arsunan, Atilla Şereftuğ, Erdal Kızılçay gibi müzisyenler katıldı. 1971’de orkestra şefi Şerif Yüzbaşıoğlu ve Şenay evlendi.
Bulgaristan, Yunanistan, Japonya, Belçika, vb. ülkelerde düzenlenen uluslararası hafif müzik yarışmalarında Türkiye’yi temsil etti.
Şerif Yüzbaşıoğlu, ikinci evliliğini 1971 yılının başlarında şarkıcı Şenay ile yaptı. Ölene kadar evlilikleri devam etti.
Şerif Yüzbaşıoğlu, 19 Şubat 1981 tarihinde İstanbul’da 49 yaşında geçirdiği bir kalp krizi sonucu vefat etti.

Leonardo di ser Piero da Vinci



Leonardo di ser Piero da Vinci  (15 Nisan 1452 - 2 Mayıs 1519), Rönesans döneminde yaşamış İtalyan hezârfen , döneminin önemli bir düşünürü, mimarı, mühendisi, mucidi, matematikçisi, anatomisti, müzisyeni, heykeltıraşı, botanisti, jeoloğu, kartografı, yazarı ve ressamıdır. En tanınmış yapıtları Mona Lisa (1503-1507) ve Son Akşam Yemeği'dir (1495-1497). Rönesans sanatını doruğuna ulaştırmış, yalnız sanat yapısına değil, çeşitli alanlardaki araştırmaları ve buluşlarıyla da tanınan, dünyanın gelmiş geçmiş en büyük sanatçılarından ve dehalarından biri kabul edilir. 2. milenyumun adamı seçilmiştir.


Yaşamı

Leonardo, genç bir noter olan Messer/Ser (Üstad anlamında) Piero da Vinci'nin ve muhtemelen bir çiftçi kızı olan Caterina'nın evlilik dışı çocuğu olarak Vinci kasabası yakınlarındaki Anchiano'da dünyaya geldi. Avrupa'daki modern isimlendirme kurallarının yerleşmesinden önce dünyaya tam ismi, "Vincili Üstad Piero'nun oğlu Leonardo" manasına gelen Leonardo di ser Piero da Vinci'dir. Eserlerini "Leonardo" ya da "Io, Leonardo (Ben, Leonardo)" olarak imzalamıştır.
Somut kanıtlar bulunmasa da, Leonardo'nun annesi Caterina'nın, babası Piero'ya ait Ortadoğulu bir köle olduğu tahmin ediliyor. Babası, Leonardo’nun doğduğu yıl, Albiera adındaki ilk eşi ile evlendi. Leonardo’ya bebekliğinde annesi baktı, annesi başka biriyle evlendirilerek komşu kasabaya yerleşince, babasının nadiren uğradığı büyükbabasının evinde yaşamaya başladı; arada sırada Floransa'ya babasının evine giderdi. Babasının ilk eşinden çocuğu olmadığı için aileye kabul edilmişti ama amcası Francesco dışında ailedeki kimseden sevgi görmedi.

Leondardo'nun anatomi ve insan vücudu üzerine eğitimi çıraklık döneminde başladı. Öğretmeni Andrea del Verrocchio öğrencilerinin anatomiyi kavramasında ısrarlıydı.

14 yaşına kadar Vinci’de yaşayan Leonardo, büyükanne ve büyükbabasının ardı ardına ölmesi üzerine 1466'da babası ile birlikte Floransa'ya gitti. Evlilik dışı çocukların üniversiteye gitmesi yasak olduğundan üniversite öğrenimi görme şansı yoktu. Küçük yaştan itibaren çok güzel çizimler yapan Leonardo’nun resimlerini babası, dönemin ünlü ressam ve heykeltıraşı Andrea del Verrocchio'ya gösterince, Verrochio onu çırak olarak yanına aldı. Leonardo Verrocchio'nun yanında Lorenzo di Credi ve Pietro Perugino gibi ünlü sanatçılarla çalışma fırsatı buldu. Atölyede sadece resim yapmayı değil, lir çalmayı da öğrendi. Gerçekten de iyi çalıyordu.
Floransa'yı 1482'de terkederek Milano Dükü Sforza'nın hizmetine girdi. Dükün hizmetine girebilmek için köprüler, silahlar, gemiler, bronz, mermer ve kilden heykeller yapabileceğini anlattığı ancak göndermediği mektubu bütün zamanların en olağanüstü iş başvurusu olarak kabul edilmiştir.
Leonardo, 1499’da şehir Fransızlar tarafından alınıncaya kadar 17 yıl boyunca Milano Dükü için çalıştı. Dük için sadece resim ve heykeller yapmak, festivaller organize etmekle uğraşmadı, aynı zamanda bina, makine ve silah tasarımları yaptı. 1485 - 1490 yıllarında doğa, mekanik, geometri, uçan makinelerin yanı sıra, kilise, kale ve kanal yapımı gibi mimari yapılar ile ilgilendi, anatomi çalışmaları yaptı, öğrenciler yetiştirdi. İlgi alanı o kadar genişti ki, başladığı çoğu işi bitiremiyordu. 1490 - 1495 yıllarında çalışmalarını ve çizimlerini deftere kaydetme alışkanlığı geliştirdi. Bu çizimler ve defter sayfaları, müzeler ve kişisel koleksiyonlarda toplanmıştır. Bu koleksiyonculardan birisi de Leonardo’nun hidrolik alanındaki çalışmalarının el yazmalarını toplayan Bill Gates’dir.
1499’da Milano'yu terkeden ve yeni bir koruyucu (hami) aramaya başlayan Leonardo, 16 yıl boyunca İtalya’da seyahat etti. Pek çok kişi için çalıştı, çoğu eserini yarım bıraktı.
İnsanlık tarihinin en iyi resimlerinden birisi kabul edilen Mona Lisa için 1503’te çalışmaya başladığı söylenir. Bu resmi tamamladıktan sonra hiç yanından ayırmamış, tüm seyahatlerinde yanında taşımıştı. 1504’te babasının ölüm haberi üzerine Floransa’ya döndü. Miras hakkı için kardeşleri ile mücadele etti ancak çabası sonuçsuz kaldı. Ancak çok sevdiği amcası tüm varlığını ona bıraktı.
1506 yılında Leonardo, bir Lombardiya aristokratının 15 yaşındaki oğlu olan Kont Francesco Melzi'yle tanıştı. Melzi, hayatının geri kalanında onun en iyi öğrencisi ve en yakını oldu. 1490’da 10 yaşında iken korumasına aldığı ve Salai adını verdiği genç de 30 yıl boyunca onunla beraber olmuş, ancak öğrencisi olarak bilinen bu genç hiçbir sanatsal ürün üretmemişti.
1513-1516 arasında Roma’da yaşadı ve Papa için geliştirilen çeşitli projelerde yer aldı. Anatomi ve fizyoloji alanında çalışmaya devam etti ancak Papa, kadavralar üzerinde çalışmasını yasakladı.

Leonardo da Vinci'nin ölümü (Jean Auguste Dominique Ingres, 1818)

1516’da koruyucusu Giuliano de' Medici’nin ölümü üzerine Kral 1. Francis’ten Fransa’nın baş ressam, mühendis ve mimarı olmak üzere davet aldı. Paris’in güneybatısında, Amboise yakınlarındaki Kraliyet Sarayı’nın hemen yanında kendisi için hazırlanan konağa yerleşti. Leonardo'ya büyük hayranlık duyan kral, sık sık ziyarete gelir ve sohbet ederdi.
Sağ koluna felç inen Leonardo da Vinci, resimden çok bilimsel çalışmalara ağırlık verdi. Kendisine dostu Melzi yardımcı olmaktaydı. Salai ise Fransa’ya geldikten sonra onu terk etmişti.

Ölümü

Leonardo 2 Mayıs 1519’da Amboise’daki evinde 67 yaşında öldü. Kralın kollarında can verdiği rivayet edilir, ancak, 1 Mayıs günü kralın bir başka şehirde olduğu ve bir gün içinde oraya gelemeyeceği bilinmektedir. Vasiyetinde mirasının esas bölümünü Melzi’ye bıraktı. Amboise'daki Saint Florentin Kilisesi’nde toprağa verilmiştir.

Özel hayatı

Fiziksel temastan hoşlanmadığı iddia edilir: “Üreme faaliyeti ve bununla bağlantılı olan her şey o kadar iğrençtir ki insanlar hoş yüzler ve duygusal eğilimler de olmasa kısa sürede yok olacaktır” sözü daha sonra Sigmund Freud tarafından analiz edilmiş ve Freud, Leonardo’nun frijit olduğuna hükmetmiştir.
1476 yılında, sevgilisi Verrocchio ile birlikte yaşarken 17 yaşındaki model Jacopo Saltarelli ile sodomist ilişki kurduğu gerekçesiyle adı bilinmeyen bir kişi tarafından suçlanmıştır. İki ay süren soruşturma sonucu, Leonardo’nun babasının saygın konumuna da bağlı olarak hiç şahit bulunamaması nedeniyle dava düşmüştür.[ Bu olayın ardından Leonardo ve arkadaşları Floransa’daki “Gecenin Bekçileri” isimli örgüt tarafından bir süre takip edilmiştir. (Gecenin Bekçileri'nin İtalya’da Rönesans döneminde kurulan ve sodomizmin bastırılmasına yönelik faaliyet gösteren bir örgüt olduğu Podesta’nın yasal kayıtlarında da yer almaktadır)

Leonardo'nun hizmetçisi ve asistanı Gian Giacomo Caprotti da Oreno'nun anonim bir ressam tarafından çizilmiş portresi (1505 dolaylarında)

“Salai” veya “il Salaino” takma adlarıyla da bilinen Gian Giacomo Caprotti da Oreno  Giorgio Vasari tarafından “Leonardo’nun büyük keyif aldığı harika kıvırcık saçları olan ışıltılı ve güzel genç” olarak tanımlanmıştır. Il Salaino, 1490 yılında henüz 10 yaşındayken Leonardo’nun evinde hizmetçiliğe başlamıştır. Leonardo ve il Saliano arasındaki ilişki “kolay” olarak değerlendirilmez. 1491 yılında Leonardo il Salaino’yu “hırsız, yalancı, inatçı ve pisboğaz” olarak nitelendirmiş ve onun için “Küçük Şeytan” benzetmesini yapmıştır. Yine de, il Salaino 30 yıl boyunca yoldaşı, hizmetçisi ve asistanı olarak Leonardo’nun hizmetinde kalmıştır. Leonardo, il Salaino'yu "Küçük Şeytan" olarak çağırmaya devam etmiştir. Leonardo’nun sanatçı defterlerinde çıplak olarak çizilen il Salaino yakışıklı ve kıvırcık saçlı bir ergen olarak tasvir edilir. Bazı araştırmacılar, il Salaino'nun Vitruvius Adamı olduğunu ileri sürer.
1506 yılında Leonardo, 15 yaşındaki Kont Francesco Melzi ile tanışmıştır. Melzi, Leonardo’nun kendisine karşı hislerini bir mektubunda “a sviscerato et ardentissimo amore” (çok ihtiraslı ve fazlasıyla yakıcı aşk) olarak nitelendirmiştir. il Salaino bu yıllarda Melzi’nin sürekli olarak Leonardo’nun yanında olmasını kabullenmek zorunda kalmıştır. Melzi, Leonardo’nun önce öğrencisi sonra da hayat arkadaşı olmuştur. Ayrıca, Leonardo Da Vinci'nin; Fransa'nın, kuruluşu çok eskilere dayanan (1099 MS) Sion Tarikatı'na 1510-1519 yılları arasında üstatlık (Başkanlık) yaptığı bilinmektedir.
Leonardo’nun genç erkeklere olan ilgisi 16. yüzyılda da tartışma konusu olmuştur. 1563’te Gian Paolo Lomazzo tarafından yazılan “Il Libro dei Sogni”de (Düşler Kitabı) yer alan “l’amore masculino”daki (erkek aşkı) kurmaca bir diyalogda, Leonardo başkahramanlardan biri olarak yer almış ve “Biliniz ki erkekler arasındaki aşk çeşitli arkadaşlık duygularıyla erkekleri bir araya getiren bir erdemdir. Bu durum onları daha erkeksi ve yürekli hâle getirir” sözü Leonardo’nun ağzından verilmiştir.
Leonardo’nun çalışmalarından ve biyografisini yazan erken dönem yazarlardan anlaşıldığı üzere Leonardo dürüst ve ahlaki konularda duyarlı bir kişiydi. Hayata duyduğu saygı onun en azından yaşamının bir evresinde vejeteryan olduğunu göstermektedir.

İlk öğrenim yılları

Leonardo Da Vinci,ilk öğrenim yıllarında aritmetik ve geometride öğretmenlerini sorduğu sorularla şaşırtacak kadar çabuk ilerledi.Keskin zekası ve yetenekleriyle küçük yaşlarda bile dikkat çekiyordu.Müzikle de ilgileniyor ve oldukça iyi bir şekilde lir çalıyordu.Fakat çocukluk yıllarında en gözde uğraşı resimdi.Babası da bunu fark edince,onu Floransa'nın en önemli atölyelerinden birine verdi.

İnsan vücudu ile ilgili araştırmaları


Koldaki kasların hareketini gösteren anatomik çalışması (1510 dolaylarında)

Leonardo'nun insan vücuduna ilgisinin temelini, figür eskizleri için incelemeler oluşturur. İnsanı olabildiğince canlı ve tüm hareketleri gerçeğe en yakın şekilde çizmek için dış gözlemleri yeterli görmemiş, vücudun içini de görmek, kemiklerin, kasların ve eklemlerin birbirleriyle ilişkilerini kavramak istemiştir. Anatomi araştırmaları, giderek daha çok zaman ayırdığı başlı başına bir ilgi alanı haline gelmiştir. İnsan organizmasına, çalışma prensiplerini merak ettiği mükemmel bir makine olarak yaklaşmıştır. O dönemin tıp bilimine temel oluşturan antik çağ hekimi Galen’in metinleri, merakını ancak kısmen giderebilmişti. Aklına gelen her soruyu sormaya başlamıştı.
Leonardo, gördüklerini çizerek açıklığa kavuşturuyordu. Kesitlerle, ayrıntılı görünüşlerle ve farklı açılardan yaptığı çizimlerle anatominin detaylarını ortaya çıkarıyordu. Çizimleri, bazı detaylardaki yanlışlıklara karşın son derece nettir. Anne karnındaki bebek çizimi için bir insan kadavrasına disseksiyon yapmamış, inekleri inceleyip, oradan elde ettiği sonuçları insan anatomisine uyarlamıştı. Papa, Leonardo’nun insan kadavraları üzerinde disseksiyon yapmasını yasakladığında, dolaşım sistemi üzerine yaptığı araştırmayı devam ettirebilmek için sığır kalpleri kullanmıştı.



TABLOLARI

Raffaello Sanzio

 



Raffaello, (d. 6 Nisan 1483 - ö. 6 Nisan 1520) ünlü İtalyan ressam ve mimar. Raffaello, Raffaello Sanzio, Raffaello Santi, Raffaello de Urbino veya Rafael Sanzio de Urbino gibi isimlerle de anılmıştır. Michelangelo ve Leonardo da Vinci gibi büyük üstatlarla aynı dönemde yaşamıştır.

Hayatı

İtalya'nın Urbino kentinde 6 Nisan 1483'te doğdu. Raffaello, Rönesans hareketlerini, erken gelişmiş becerikli bir genç olarak görmüş, işe on altı yaşında yaptığı “Havva’nın yaratılışı” ve “Trinite” tabloları ile başlamıştır. Raffaello’in babası olan Giovanni Santi de Urbino da ressamlık yapıyordu. Babası 1494 senesinde ölünce Raffaello, kendi evinde dış etkilerden uzak bir şekilde çalışmalarını sürdürdü. Raffaello’in Urbino’daki çalışmalarında Melozzo de Forli, Piero della Francesca ve en çok Pietro Perugino’nun üslûbu görülür. Özellikle, 1503 senesinde tamamladığı “Coronation of Virgin - Taç giyme” tablosunda Perugino’nun etkisi görülür. Bunun en büyük nedeni Floransa'ya gitmeden önce, Perugia'da Pietro Perugino'dan öğrenim görmüş olmasıdır.Perugino'nun bu etkisi altında, 1504 senesinde, çizdiği en son tablo "Kutsal bâkirenin evlenmesi - Marriage of the virgin"dir. Bu resmi ile Perugino’dan üslûp olarak ayrılmaya başlamıştır. Raffaello, Floransa’ya gidince kendisini Rönesans’ın içinde buldu. Leonardo da Vinci ve Michelangelo etkisinde kalarak sanatına yenilikler kattı. Floransa’da 1508 senesine kadar yaptığı tabloları “Sistine Madonne” “La Belle Jandinière”, “Madonna of the Chair” ve “Entombmeut”tur. Raffaello, Roma’da Papa II. Julius için çalıştı. Roma’ya geldiği zaman, Michelangelo, Julius’un yaptırdığı Sistine kilisesinin süslemesini çiziyordu. Raffaello, burada ilk olarak Papanın kütüphanesini dekore etti. Çizdiği teolojik, felsefi, lirik tablolarında sükunet; renklerde âhenk; konularda berraklık ve bir bütün ifâde hâkimdir. Raffaello’in yaptığı işlerden biri de kumaş üzerine koyduğu süslemelerle, duvar örtüleri hazırlamasıdır. 1513-1521 seneleri arasında hazırladığı on adet büyük duvar süsleme örtüleri, Sistine kilisesinde kullanılmıştır. 1514 yılında, Papa Leo X'in emri altında da Saint Peter Bazilikasının baş mimarı olarak görev yaptı.

Ünlü Atina Okulu adlı eseri

Ölümü

37. doğum gününde, 6 Nisan 1520'de, Roma 'da öldü. Raffaello, Avrupa’da klasik ressamlığın temelini atmıştır. Michelangelo’dan farklı olarak görünen her şeyi bütün zenginliğiyle tabloya aktarmış, tarihi ve Hristiyanlığa ait dini konulara sadık kalmış, pozlara konuşuyormuşcasına ifade niteliği kazandırmıştır.
Tabiatla yarışan sanatçının mezar taşında: “Hayatta iken, tabiat, o beni geride bırakacak diye korkardı, öldükten sonra da ben onunla öleceğim diye korktu” yazmaktadır.


Michelangeli di Lodovico Buonarroti Simoni (Michelangelo)




Michelangeli di Lodovico Buonarroti Simoni (d. 6 Mart 1475 – ö. 18 Şubat 1564), ünlü İtalyan rönesans dönemi ressam, heykeltıraş, mimar ve şairidir. Tam adı Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni.
Michelangelo, 6 Mart 1475'te Arezzo yakınlarında Caprese’de doğar. Ailesi, o daha bir aylıkken Floransa’ya taşınır. Annesi, kendisi altı yaşındayken ölen Michelangelo, 13 yaşına geldiğinde Floransa’da Domenico Ghirlandaio’nun yanına öğrenci olarak verilir. Bertoldo di Giovanni’nin zamanında, Medici ailesine ait olan San Marko bahçesinde çalışan genç Michelangelo, bu arada Lorenzo de' Medici ile tanışır.
Michelangelo, heykeltıraştaki rüştünü kanıtladığı ilk ve en ünlü eseri olan çocuk kral Davud’un heykelini yaptığında henüz 26 yaşındadır. Beş buçuk metrelik bir mermer kütleden çıkaracağı eser için genç dâhi, mermer bloğun yanına bir baraka inşa ederek, yardımcısız bir şekilde, çoğu zaman geceli gündüzlü çalışarak Rönesans sanatının harikalarından biri olarak kabul edilen David’i yaratır.
1505 yılında Papa II. Julius tarafından kendisine, en önemli başarılarından biri olacak Vatikan’ın yanındaki Sistine Şapeli’nin tavan resimlerinin yapılması işi verilir. 3 yıl sonra başlayacağı bu görevi sanatçı, 520 metrekarelik bir alanda yaklaşık dört yıllık bir çalışmanın ürünü olarak bitirir. Ortasında , her biri Âdem, Havva ve Nuh Tufanıyla ilgili İncil’in Eski Ahit’inden alınma öykülerden esinlenerek yapılan resimlerin bulunduğu dokuz pano bulunan freskin yan unsurları da mitolojik figürlerle bezelidir. Özellikle “Adem'in Yaratılışı” ismindeki sahne batı resim sanatının en canlı tasvirlerinden biri kabul edilir.
1519 yılında Cosimo de' Medici’nin soyunun son temsilcisi Lorenzo de' Medici’nin ölmesiyle Michelangelo, onla birlikte genç yaşta ölen Nemours Dükü Giuliano’nun mezarlarının konulduğu kiliseye iki ünlünün heykelini yapar. 1534’te Papa III. Paulus’un heykeltıraşı ve mimarı yapılan Michelangelo’ya Sistine Kilisesi’nin sunak duvarına bir ‘Kıyamet Günü’ tasviri yapmasını ister. Meryem’in Göğe Yükselişi, İsa’nın Vaftizi ve Musa’nın Hükmü’nün anlatıldığı freskler süsler bu duvarı.

Michelangelo'nun Aziz Peter Basilikası'nda (1498–99) yer alan Pietà adlı eseri.

Kıyamet Günü tablosuna başından beri muhalefet eden yeni Papa IV. Paulus ise, tablodaki imgelerin fazlaca müstehcen göründüğünü belirterek Michelangelo’dan tabloyu biraz daha ‘düzgün’ hale getirmesini isteyince, ustanın cevabı şu olur: “Papa’ya söyleyin, bu küçük bir mesele ve kolaylıkla uygun hale getirilebilir. Önce kendisi yaşadığımız bu dünyayı uygun ve yaşanılır bir hale getirsin, sonra da bu tablo da aynı uygunluğa girecektir.” Michelangelo’nun yaşadığı çağ, kendisiyle boy ölçüşebilecek derecede yetkin ressam ve heykeltıraşçılara da tanıktır aynı zamanda.
Bunların başında Rafael ve Leonardo Da Vinci gelir. Bu sanatçılar arasında keskin ancak hoşça bir rekabet vardır. Anlatılan bir öyküye göre, sanatçının rakiplerinden Rafael ve Bramante, işbirliği yaparak Michelangelo’ya Sistine Kilisesinin işini verdirmeye çalışırlar. Böylelikle, kendini ressamdan çok bir heykeltıraş olarak kabul eden Michelangelo, bu işi kabul etmeyerek Papanın gözünden düşecektir. Hayatının son dönemini Roma’daki Aziz Peter Kilisesi’nin mimarı olarak geçiren Michelangelo 18 Şubat 1564'te 89 yaşında ölür.
Rönesans sanatına benzersiz bir etkide bulunan Michelangelo, klasik sanat tekniklerini öğrenmesinin yanı sıra asıl olarak, insan formunu her açıdan tasvir edebilmek için kadavralar üzerinde çalışıp, Yunan ve Roma sanatından devraldığı idealleştirilmiş insan tasarımlarını ulaştığı gerçekçilik boyutunu yakalamaya çalışır. Batı resminin babası olarak bilinen Giotto’nun resmindeki doğallık ve gerçekçilik ile 15. yüzyıl başında tam olarak anlaşılabilen derinlikte perspektif olgusunu geliştirip kendi tarzına temel yapan Michelangelo onlarca heykel, freske imza atıp Roma
’nın yeniden inşa ve düzenlenmesinde de önemli görevler almıştır.Onu idolü olarak seçen birçok kişi vardır.

16 Şubat 2015 Pazartesi

Gönül Aysel Gürel

 



Gönül Aysel Gürel (7 Şubat 1929, Sarayköy, Denizli - 17 Şubat 2008, İstanbul), Türk söz yazarı ve tiyatro oyuncusu.
Sinema oyuncusu Müjde Ar ile sinema ve tiyatro oyuncusu Mehtap Ar'ın annesi olan söz yazarı Aysel Gürel,Erenköy kız lisesi ve İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sanat Tarihi bölümü mezunu olup, şarkı sözü yazarlığının yanı sıra edebiyat öğretmeni, tiyatro oyuncusu ve şairdi. Yakın çevresinde "Deli Aysel" olarak bilinirdi
Şarkıları arasında dillerde marş olan Firuze, Ünzile, Yalnızca Sitem, 1945, Sultan Süleyman, Ne Kavgam Bitti Ne Sevdam, Değer mi?, Sır, Yolun Başı, Sarıl Bana, Ateşle Barut, Zor Kadın, Aşk, Yanarım, Vur Yüreğim, Abone, Zorba Aşk, Dönmeyeceğm, Ayrıldık İşte, Son Dua, Gençlik Başımda Duman (Ateş Böceğim), Bilmem Hatırladın Mı?, Deli Balım, Yörük Yaylası, Arabesk bulunuyor.
Ölümüden sonra evinde 20.000'in üzerinde şarkı sözü bıraktığı bilinmektedir. Bu sözlerden biri ise "Sevdanın Son Vuruşu" isimli şiirdir ve Aysel Gürel'in evini kiralayan kiracı sayesinde Tarkan'a iletilir. Tarkan, Müjde Ar'ın izniyle besteler. Bu şarkı ile Tarkan, büyük başarı kazanır. Günümüzde hala şarkı sözleri çeşitli sanatçılar tarafından bestelenmektedir. Aysel Gürel'in yazdıkları Türk Pop'unu uzun süre besleyecek kadar büyük bir kaynak olarak kabul edilmektedir. Ölümünden sonra Burcu Güneş, YoncaLodi, Tarkan gibi sanatçılar Aysel Gürel'in yazdığı sözleri bestelemişlerdir.
Türk Pop'una bıraktığı en önemli eserleri ölümünden sonra "Ayselin" isimli albümde Türk Popu Yıldız Vokalleri tarafından söylenir ve 2013 yılında piyasaya çıkar. Albümde yer alan bazı ünlü vokaller ve parçalar şu şekildedir:
  • Ünzile - Aşkın Nur Yengi
  • Yolun Başında - Ayşegül Aldinç
  • Ben Her Bahar Aşık Olurum - Levent Yüksel
  • Yine Yeniden - Yaşar
  • 1945 - Eda & Metin Özülkü
  • Sır - Sezen Aksu
  • Firuze - Tarkan

Söz yazarlığını yaptığı şarkıları bulunduran albümler

  1. Ajda Pekkan - Sevdim Seni (1981)
  2. Ajda Pekkan - Ajda 90 (1990)
  3. Ajda Pekkan - Ajda 93 (1993)
  4. Nilüfer - Bir Selam Yeter (1985)
  5. Nilüfer - Esmer Günler (1988)
  6. Nilüfer - Yine Yeni Yeniden (1992)
  7. Nilüfer - Ne Masal Ne Rüya (1994)
  8. Nilüfer - Nilüfer'le (1997)
  9. Burcu Güneş - Tılsım (2001)
  10. Sezen Aksu - Firuze (1982)
  11. Sezen Aksu - Sen Ağlama (1984)
  12. Sezen Aksu - Git (1986)
  13. Sezen Aksu - Sezen Aksu'88 (1988)
  14. Sezen Aksu - Sezen Aksu Söylüyor (1989)
  15. Sezen Aksu - Deliveren (2000) ve Şarkı Söylemek Lazım (2002)
  16. Sezen Aksu - Gülümse (1991)
  17. Zerrin Özer - Kırmızı (1986)
  18. Zerrin Özer - Dayanamıyorum
  19. Zerrin Özer - Dünya Tatlısı (1989)
  20. Zerrin Özer - İşte Ben (1990)
  21. Zerrin Özer - Bir Zerrin Özer Arşivi (2000)
  22. Gökben - Severken Yoruldum (1989)
  23. Hakan Peker - İlla Ki (2000)
  24. Hakan Peker - Camdan Cama (1989)
  25. Hakan Peker - Amma Velakin (1994)
  26. Yonca Evcimik - Abone/Dansçı (1990)
  27. Tayfun - Hadi Yine İyisin (1992)
  28. Sertab Erener - Sakin Ol (1992)
  29. Sertab Erener - Sertab (1999)
  30. Sertab Erener - Turuncu (2002)
  31. Aşkın Nur Yengi - Hesap Ver (1992)
  32. Muazzez Ersoy - Nostalji 7-8-9 (1999)
  33. Coşkun Sabah - Ağlamak İstiyorum / Anılar (1989)
  34. Coşkun Sabah - Benimsin (1987)
  35. Coşkun Sabah - Hatıram Olsun
  36. Sinan Özen - Kar Tanesi (1991)
  37. İzel Çelik Ercan - Özledim (1992)
  38. Nalan - Of Aman (1994)
  39. Selda Bağcan - Ziller Ve İpler - Akdeniz Şarkıları (1992)
  40. Bülent Ersoy - Suskun Dünyam (1985)
  41. Harun Kolçak - Beni Affet (1991)
  42. Asya - Asya I (1994)
  43. Asya - Asya 2 (1996)
  44. Sibel Can - Bir Güneş Batışında (1991)
  45. Nükhet Duru - Sevda (1986)
  46. Tarkan- Sevdanın Son Vuruşu (2010)
  47. Sezen Aksu -Sarışın

Kitapları

  • Şiir ... Şimdi (Kaplan Kozanoğlu ile birlikte)

Filmleri

  • Yurda Dönüş (1952)
  • Tek Kollu Canavar (1954)
  • Meyhane Köşeleri (1954)
  • Üvey Ana (1971) Aysel
  • Mıstık (1971)
  • Gümüş Gerdanlık (1972)
  • Silemezler Gönlümden (1974)
  • Hop Dedik Kazım (1974)
  • Öyle Olsun (1976) Ayşen’in Annesi
  • Tantana Kardeşler (1976)
  • Kaybolan Saadet (1976)
  • Arzu (1976)
  • Yansın Bu Dünya (1977) Hacer*Vur Gözünün Üstüne (1977)
  • Enayiler Kralı (1977)
  • Bir Tanem (1977)
  • Aşk Dönemeci (1977)
  • Kan (1977)
  • Beyaz Kuş (1977)
  • Kupa Kızı (1986)
  • Ağır Roman (1997) Puma Zehra
  • Fosforlu Cevriye (2000)
  • Şarkıcı (2001)
  • Bendeniz Aysel (2005)

Aysel Gürel imzalı şarkılar


Aysel Gürel "Firuze", "Değer mi", "Sarışınım" gibi birçok şarkıya söz yazarlığı yapmıştır. Söz yazdığı şarkılar Sezen Aksu, Nükhet Duru, Zerrin Özer, Nilüfer ve Burcu Güneş başta olmak üzere birçok sanatçı tarafından yorumlanmıştır.

Zihni Küçümen

 




Zihni Küçümen (16 Şubat 1929, İstanbul - 26 Haziran 1996) Tiyatro sanatçısı, yönetmen, çevirmen ve yazar.
1975 yılında Milliyet Sanat Dergisi deneme yarışmasında birinci olan Zihni Küçümen, iyi bir oyuncu olmanın yanı sıra, başarılı bir çevirmen ve yazardı. Devlet Tiyatrosunda ve Dostlar Tiyatrosu gibi topluluklarda rol aldı, bir film senaryosu yazdı ve 13 filmde oynadı. Kendisi gibi sanatçı olan Oya Küçümen'in babasıdır.
Kendisiyle uzun yıllar yakın arkadaş olan Hakkı Devrim, Radikal Gazetesi'ndeki köşesi Cihannüma'daki yazılarını, zaman zaman Zihni Küçümen'e hitaben yazmaktadır.


Eserleri

  • Burnumu Keser misiniz? - 1992 (film senaryosu)
  • Sığıntılar, Slawomir Mrozek, (çeviri) Can Yayınları, 1995
  • Si Minör Ortaköy, Zihni Küçümen, Remzi Kitabevi ,1993

Rol aldığı bazı oyunlar

  • Galileo Galilei
  • Abdülcambaz
  • Asiye Nasıl Kurtulur

Filmografisi

Ziya Keskiner

 



Ziya Keskiner ,  1910 yılında İstanbul’da doğmuştur. Tiyatro oyuncusu ve yönetmenidir. Sinema filmlerinde de oynamıştır.
Ziya Keskiner, 1950’de evlendiği tiyatro ve sinema oyuncusu Adile Naşit‘in ilk eşidir. 1952 yılında çiftin bir çocukları dünyaya geldi, adını Ahmet koydular. Ama Ahmet 14 yaşında 16 Haziran 1966 tarihinde kalp ameliyatında öldü. Adile Naşit ile kendisi ölene kadar beraber idiler.
Ziya Keskiner, 10 Temmuz 1982 tarihinde kalp krizi sonucu öldü.
Tiyatro :
Sülüman Bacanak
1973 – Maymun Gözünü Açtı
1952 – Bu Kız Böyle Düştü
1950 – İstanbul Geceleri
Filmleri :
1960 – Cumbadan Rumbaya
1952 – Bu Kız Böyle Düştü
1952 – İstanbul Yıldızları
1950 – İstanbul Geceleri

Saim Gazanfer Özcan

 



Saim Gazanfer Özcan (d. 27 Ocak 1931, İstanbul, ö. 17 Şubat 2009, İstanbul), Türk tiyatro ve sinema sanatçısı.
İlkokulu Cihangir Firuzağa İlkokulu'nda, ortaokulu Beyoğlu Ortaokulunda, liseyi ise Vefa Lisesi'nde tamamladı. Lisedeyken oynadığı "Hisse-i Şayia" adlı oyundaki Bican Efendi rolüyle tiyatroyla tanıştı. Şehir Tiyatroları'nın Çocuk Bölümü'ne katıldı. 1955 yılında Komedi Tiyatrosu'nda oynanan Mahallenin Romanı oyunu tiyatro yaşamının dönüm noktası oldu. Bu oyunda rahatsızlanan Reşit Gürzap'ın yerine sahneye çıkıp başarılı olunca kadroya girdi. 1962 yılına kadar hem çocuk tiyatrosunda, hem yetişkin oyunlarında görev aldı. 1962 yılında Gönül Ülkü ile evlendi ve "Gönül Ülkü - Gazanfer Özcan Tiyatrosu"nu kurdu. 1950'li 1960'lı yıllarda çok sayıda sinema filminde de rol alan Gazanfer Özcan, uzun bir süre sinemaya ara verdikten sonra 2000 yılında çevrilen Komiser Şekspir filmi ile sinemaya döndü. Pek çok dizide de rol aldı. Kuruntu Ailesi adlı dizideki Hüsnü Kuruntu rolü ile tanındı, pek çok yapımda ailenin babası rolünü üstlendi. Avrupa Yakası adlı dizideki Tahsin Bey rolü ile de "baba" rolünü sürdürdü. Avrupa Yakası dizisinde 2004 - 2009 yılları arasında üstüste 5 sezon başrol oynadı. Kronik akciğer rahatsızlığı ve damar tıkanıklığı nedeniyle 1.5 ay boyunca tedavi gördüğü özel hastanede, 17 Şubat 2009 günü hayatını kaybetmiştir.
23 Nisan 2010 tarihinde Kadıköy Belediyesi Kozyatağı Kültür Merkezi'ndeki Gazanfer Özcan Sahnesi'ni hizmete sunmuştur.
Gazanfer Özcan, 1998 yılında Türkiye Cumhuriyeti Kültür Bakanlığı'nca verilen Devlet Sanatçısı unvanına sahipti.
17 Şubat 2009 tarihinde hayatını kaybetti. Haldun Taner sahnesinde geniş katılımlı bir tören düzenlendi ve Karacaahmet mezarlığına defnedildi.

Tiyatro Oyunları


Oyunun adıYazarıÇevirmeniYönetmeni
Yeter Artık


Sülüman BacanakMelih Vassaf
Ziya Keskiner
Koca EşşekZihni Küçümen
Zihni Küçümen
Aşk MektubuZihni Küçümen
Zihni Küçümen
5 Milyona Kim ÖlmezR. Holfman
Çetin İpekkaya
Nereden NereyeVerneuilhGazanfer Özcan-Çetin İpekkayaÇetin İpekkaya
Karım Gene DoğurduMicael PertweeÜlkü TamerÇetin İpekkaya
Hanımlar TerzihanesiGeorge FeydeauGazanfer ÖzcanÇetin İpekkaya
DeliRefik Erduran
Çetin İpekkaya
Nereden NereyeR. Vernuil - G. BerrGazanfer Özcan-Çetin İpekkayaÇetin İpekkaya
Maymun Gözünü AçtıJean GuittenZehra VassafZiya Keskiner
Karımın Nişanlısı


Öp Babanın Elini


Aşk ÇorbasıJean de LetrazZihni KüçümenCenap Aydınoğlu
Yağmurdan KaçarkenMelih Vassaf
Selim Naşit
Karımla EvleniyorumJean Bernard LucTülin TörünerZihni Küçümen
Oh OlsunK. FeydeauMelih VassafÇetin İpekkaya

Filmleri

  • 1952 İngiliz Kemal Lawrence'a Karşı
  • 1953 Çeto Salak Milyoner
  • 1954 Fındıkçı Gelin
  • 1954 Aramızda Yaşayamazsın
  • 1954 Şimal Yıldızı
  • 1958 Allı Yemeni
  • 1959 Sevdalı Gelin
  • 1959 Garipler Sokağı
  • 1961 Biz İnsan Değil Miyiz?
  • 1961 İki Damla Gözyaşı
  • 1961 Utanmaz Adam
  • 1961 Naciyem
  • 1961 Minnoş
  • 1961 Yedi Günlük Aşk
  • 1961 Külkedisi
  • 1962 Damat Beyefendi
  • 1962 Şaka Yapma
  • 1963 Avare Şoför
  • 1970 Vur Patlasın Çal Oynasın
  • 1971 Çılgın Yenge
  • 1975 Televizyon Çocuğu
  • 1975 Tokmak Nuri
  • 1975 Ah Nerede, Vah Nerede..
  • 1975 Dam Üstüne Çul Serelim
  • 1992 Burnumu Keser misiniz?
  • 2000 Komser Şekspir
  • 2005 Keloğlan Karaprens'e Karşı
  • 2007 Beyaz Melek

Dizileri

  • 1985 Bu Nasıl İş?
  • 1986 Kuruntu Ailesi (Hüsnü Kuruntu)
  • 2002 Başımıza Gelenler
  • 2003 Baba
  • 2004 - 2009 Avrupa Yakası (Tahsin Sütçüoğlu)

14 Şubat 2015 Cumartesi

Nat "King" Cole

 



Nathaniel Adams Coles, bilinen profesyonel adıyla Nat "King" Cole (d. 17 Mart 1919 – ö. 15 Şubat 1965), popüler ABD'li şarkıcı, şarkı sözü yazarı ve caz piyanisti.


Hayatı

ABD'nin Alabama eyaletinde, Montgomery şehrinde doğdu. Daha çocukken ailesiyle Şikago'ya taşındı. Babası papazlığa yükselmiş ve annesi de kilise orgcusu olmuştur. Cole, org çalmayı bu sırada öğrenmeye başladı. 12 yaşına kadar annesi ona öğretmenlik yaptı. Caz ve gospel dışında, Johann Sebastian Bach'tan Sergei Rachmaninoff'a birçok bestecinin şarkılarını öğrenerek klasik batı müziği bilgisini ilerletti.
Cole, çeşitli caz klüplerinde Louis Armstrong, Earl "Fatha" Hines ve Jimmie Noone gibi sanatçıları dinledi. Öğrenimi sırasında müzik programlarına katıldı. 1930'larda, daha çocukken müzisyenlik kariyerine başladı ve "Nat Cole" ismini benimsedi. Caz klüplerinde orkestrası ile çalışan Cole, 1936 yılında kardeşiyle ilk müzik kaydını yaptı. Eubie Blake'ün revüsünde piyanist olarak görev aldı ve bu gösteriyle ülke çapındaki tura katıldı.
Long Beach'te üç müzisyenle beraber kurduğu "King Cole Swingers" orkestrası ile birlikte yerel barlarda çalıştı. Daha sonra dansçı Nadine Robinson ile evlenmiş, Los Angeles'a taşınarak Nat King Cole Trio'yu (Nat King Cole Üçlüsü) kurmuştur. Cole, bu üçlüde piyanist olarak görev alırken, Oscar Moore grubun gitaristi, Wesley Prince ise basçısıydı. Grup 1930'ların sonlarına kadar radyo kayıtları da yaptı.
Cole popülaritesini, ilk olarak "Sweet Lorraine" ile 1940 yılında yakaladı. Piyanistliği dışında bazı şarkılara sesiyle de katılmasına rağmen bu konuda utangaçtı. Diksiyonuyla gururlanmakla beraber, hiçbir zaman iyi bir şarkıcı olduğunu düşünmedi; yumuşak okuyuşunun zamanının caz vokalistlerinin tarzlarıyla uyuşmadığına inanmaktaydı.

Çocukluğu ve Şikago

Doğum adı Nathaniel Adams Coles olan sanatçı Montgomery, Alabama'da doğdu. Doğum günü dünya almanağında 1919 yılı Saint Patrick gününe denk gelmektedir. Bazı kaynaklarda ise doğum yılı 1917 yılında gösterilmektedir. Babasının asıl mesleği kasaplık olsa da aynı zamanda kilisede papaz yardımcığı da yapmıştır. Daha sonra babası aynı kilisede papaz olmuştur. Annesi Perlina da aynı kilise de kilise orgunu çalmaktaydı. Nat, 12 yaşına kadar annesinden kilise orgunu çalma hakkında dersler aldı. Ardından daha resmi dersler alarak müzik öğrenimine devam etti. İlk canlı performansını dört yaşında iken sergiledi. Eğitimi sadece caz türünde olmadı, cazın yanı sıra Avrupa klasik müziği eserlerini de öğrenerek klasik müziği de öğrendi. Örneğin sergilediği Johann Sebastian Bach'tan Sergei Rachmaninoff'a adlı performansı bunu en iyi şekilde kanıtlar.
Ailesi Şikago'ya yakın olan Bronzeville'de yaşadı. Nat, sürekli bu civarlardaki kafe ve barların etrafında zaman geçirdi. Bu sırada Louis Armstrong, Earl Hines, Jimmie Noone gibi müzik dünyasının ünlü isimlerinin şarkılarını dinledi. Ayrıca aynı yıllarda Walter Dyett'in bir projesi olan DuSable High School adlı okulda yapılan bir programda yer aldı.
Earl Hines'ın eserlerini çalarak, profesyonel kariyerine 1930'lu yılların ortalarında Nat Cole ismiyle henüz çok gençken başladı. Abisi Eddie Coles da daha sonra bas gitarist olarak Nat'in grubuna Eddie's adıyla 1936 yılında katıldı. O yıl ilk kayıtlarını aynı isimle yaptılar. Ardından düzenli olarak civardaki müzikli yerlerde sahne almaya başladılar. Sonraları yine bir caz performansı sırasında King takma adı onun için kullanıldı.
Aynı zamanda Broadway Tiyatrosu'nda piyanistlik yaptı. Eubie Blake'in revüsünde çaldı. Ardından Long Beach, Kaliforniya'da kalmaya karar verdi.

Los Angeles and King Cole üçlüsü

Nat Cole ve üç müzisyen önce King Cole Swingers adlı grubu kurdu. Grup ilk kurulduğu zaman Long Beach'teki canlı müzik yapılan barlarda çaldı ve haftada 90 dolar kazanır bir duruma geldi. Bu para, 1930'lu yıllara göre bir grup için yüksek bir paraydı.
Nat daha önceki grubu olan Shuffle Alongun dansçısı Nadine Robinson ile evlendi. Evlendikten sonra Los Angeles'a taşındılar ve orada Cole Nat King Cole üçlüsünü kurdu. Üçlüde, Nat piyanoda, Oscar Moore gitarda ve Wesley Price da bastaydı. grup 1930'lu yılların sonlarına kadar Los Angeles'da çaldı ve birçok demo kaydetti. Grupta Nat'in rolü piyanoyu çalmak ve topluluğa liderlik etmekti. Nat şarkıcılık kariyerine, barda bulunan önemli bir müşterinin Sweet Lorraine'i söylemesinin istemesine kadar başlamadı. Olay aynen şöyle gelişmişti. Müşteri çok zengin ve gece klübüne sürekli gelen bir şahsiyetti. Ardından bir şekilde Nat'den Sweet Lorraine'i söylemesini istedi. Nat de bu teklifi Pen piyanistim piyano çalarım şarkı söylemem diyerek reddetti. Hemen sonrasında müşteri Yoksa bilmiyormusun? diyerek tekrar Nat'e yüklendi. Fakat Nat tekrar bu teklifi Tabii ki biliyorum ama yapmayacağım diyerek ikinci kez geri çevirdi. Bunun üzerine müşteri bunu patrona ileteceğini söyleyerek uzaklaşıp patrona gitti. Bu olaydan sonra patron Nat'in yanına gelerek onun buranın en önemli müşterisi olduğunu ve şarkıyı söylemek zorunda olduğunun aksi halde Nat'in ve grubunun işine son vereceğini söyledi. Bunu üzerine Nat'in şarkıcılık kariyeri başladı. 1928 yapımı Sweet Lorraine 1940 yılında Nat'in ilk hit parçası oldu.
II. Dünya Savaşı sırasında Wesley Prince'ın gruptan ayrılması üzerine Nat onun yerine Johnny Miller'ı gruba dahil etti. Ardından üçlü 1943'te Capitol Records addlı müzik şirketiyle anlaşma imzaladı. Nat tüm kariyeri boyunca bu şirketle çalışmaya devam etti. Nat'in albümlerinin hem müzikal anlamda hem de parasal anlamda başarılı olmasından sonra Capitol Records Los Angeles-Hollywood and Vine adlı bölgede büyük bir bina yaptırdı. 1956'de inşası biten binaya the house that Nat built de denmektedir.
Cole, bir caz piyanisti olarak düşünüldü. Konserlerinde sürekli piyano çaldı. İlk konseri Jazz at Philharmonic(Mercury Records kayıtlarında Shorty Nadine olarak geçer) ismini taşımaktaydı. Oluşturduğu grupta, piyano, bas ve gitarın bir arada bulunması o yılar için bir devrim niteliği taşımaktaydı. O günden sonra bu türdeki caz grupları ünlü olmaya başladı. Bu tarz dönemin ünlü müzisyenleri tarafından geliştirilip günümüze kadar ulaştı. Bu müzisyenlerin arasında Art Tatum, Erroll Garner, Oscar Peterson, Ahmad Jamal, Tommy Flanagan gibi piyanistlerin yanı sıra blues piyanistleri Charles Brown ve Ray Charles da yer aldı. Cole ayrıca, Lester Young, Red Callender, veLionel Hampton gibi müzisyenler ile de piyano çalıp performansını sergiledi.
The Page Cavanaugh Trio'su da Cole'un triosu ile aynı zamanda yani savaş sonrasında kuruldu. Günümüzde bile hangisinin daha iyi olduğu tartışılsa da genellikle Cole'un triosunun daha iyi olduğu iddia edilmektedir..

Şarkıcılık kariyerinde ilk yıllar

Cole'un ilk ciddi şarkıcılık deneyimi,1943 yılında kendisine ait bir şarkısı olan "Straighten Up and Fly Right" ın kaydedilmesi ile göze çarpar.
Capitol Records'dan Johnny Mercer bu şarkıyı kaydetmeleri için Cole'u şirkete davet etti. Kayıt gerçekleşip piyasaya sürüldükten sonra bu yapım geniş bir dinleyici kitlesine ulaştı. 500 bin kopyadan fazla sattı. Bu şarkıya rağmen Nat hiçbir zaman bir rock sanatçısı olarak görülmedi. Fakat yine de bu şarkı ilk rock and roll yapımlarından biri olarak gösterilmektedir. Ayrıca Bo Diddley, Cole'u etkilendiği kişiler arasında saydı.
1940 yılının sonlarına doğru Cole, daha fazla dinleyiciye ulaşabilmek adına daha çok pop motifleri ile süslü şarkılar kaydetti. Bunu telli çalgılardan oluşan bir orkestra ile birlikte çalışarak gerçekleştirdi. Bir pop ikonu olarak benimsenmesi The Christmas Song gibi bir hit şarkısı ile birleşti, pekişti. Bu şarkıyı Cole tam dört kez farklı koşullarda kaydetti. Bunlar 1946, 1953, 1961 ve 1961 yıllarında kaydedildi. Son kayıt, The Nat King Cole Story albümünde yer aldı ve stereo olarak kaydedildi. Hatta parçanın bu sürümü, günümüzde de sık sık çeşitli yerlerde çalmaktadır.
Cazdan popa doğru kayması, hayranlarının ve müzik eleştirmenlerinin konusu haline gelince Cole, tekrar özüne döndüğünü ve asla cazdan kopmadığını göstermek amacı ile 1956 yılının sonlarına doğru, After the Midnight adlı bir albüm kaydetti.

Televizyon hayatı[

5 Kasım 1956 tarihinde kendi adını taşıyan The Nat King Cole Show!! adlı televizyon programı NBC adlı Amerikan televizyon kanalında yayınlanmaya başladı. Televizyoncuların Cole'un programını, Amerika'da ilk siyahi bir Amerikalı'nın sunduğu program olarak anons etmelerine karşın, program ile beraber Cole'un büyük bir caz piyanisti ve şarkıcı olduğu herkes tarafından anlaşıldı ve öğrenildi.

Nat King Cole ve gelecekte yıldız olacak olan 12 yaşındaki Billy Preston (1957)
Program yayına başladığı sıralarda pazartesi günleri on beş dakika süreyle yayınlandıysa da Temmuz-1957'de otuz dakikaya çıkarılarak yayınlanmaya devam etti. Programa, müzik piyasasında Cole'un rakibi olan Frankie Lane de katıldı. televizyon kanalı yöneticilerinin bütün engellemelerine rağmen programa katılan bu beyaz piyanistin katılması oldukça önemlidir. Çünkü kendisi, ilk defa renk engelini aşan piyanist olarak,programa konuk olarak katılan ile beyaz olmuştur. Ardından programa Ella Fitzgerald, Harry Belafonte, Mel Tormé, Peggy Lee, ve Eartha Kitt gibi ünlü sanatçıların katılması ile programın popülerliği daha da arttı. Program ardından uluslararası bir sponsora ihtiyaç duysa da hiçbir zaman uluslararası bir sponsor bulamadı. Yalnızca Rheingold Beer adlı bir şirket sponsor oldu. Fakat bu da programa finansal kaynak açısından yetersiz kaldı.
Programın son bölümü, 17 Aralık 1957 tarihinde yayınlandı. Cole hiçbir desteğe gerek kalmadan sadece kendi yaptıkları ile televizyon dünyasında bir yıl ayakta kalabildi. Programın popülerliğinin azalması, sponsor bulunanaması Coole ve programın yayıncı şirketi NBC'yi de ekonomik anlamda zarara soktu. Programın populerliğinin azalmasının bir nedeni de diğer bir müzik kanalı olan ABC'nin bazı farklı türde televizyon şovları ile ilgiyi üzerine çekmesi oldu. Sonuçta, Cole'ün yapımı iki kanal arasındaki rekabete yenik düştü. Buna ek olarak, Frank Sinatra (1957), Judy Garland (1963) ve Julie Andrews (1972) gibi müzisyenlerin programları da aynı şekilde sonlandı. Kısacası, o yıllarda müzikal programlar yapımcılar tarafından riskli projeler oldu.

Programın iptali ve ırkçılık

Televizyon programı, sponsorların siyahi bir sanatçıyı desteklemek istememesi ve programa hiçbir kuruluşun sponsor olamaması nedeniyle iptal edildi. Cole'e, tüm yaşamı boyunca ırkçılık yapıldı. O da bu ayrımcılığı yapan bazı yerlerde sahne almadı, teklifleri reddetti. 1956 yılında sahnede Little Girl adlı şarkısını söylerken White Citizens Council üyeleri tarafından saldırıya uğradı. Bu olay BirminghamAlabama'da gerçekleşti. Daha önceden de, yine burda aynı grubun Cole'u kaçırma girişiminde bulunduğu için Cole, bir daha Güney Amerika'da sahne almadı.

1950'ler ve sonrası

1950'li yıllarda Nat Cole ardı ardına birçok hit parça yaptı. Bunlardan bazıları, "Smile", "Pretend", "A Blossom Fell", "If I May" gibi parçalardır. Parçaları günün en iyi aranjörleri ve yapımcılarının ortak çalışması ürünüdür. Bu kişiler arasında Nelson Riddle, Gordon Jenkins, Ralph Carmichael gibi isimler vardır. Riddle, 1950 yılında çıkmış olan Cole albümlerinden onun ilk 10 inç uzunluğunda albümü olan Nat King Cole Sings For Two In Love(1953) albümünü ve başka birkaç albümünü aranje etti. Jenkins de listelerde 1 numaraya kadar yükselmiş olan albüm Love Is the Thing'i 1957 yılı Nisan'ında aranje etti.

Cole harikalar yaratan elleriyle
1958 yılında Cole, ispanyolca albümü Cole Espanol albümünü kaydetmek üzere Havana-Küba'ya gitti. Bu albüm ABD'de ve Latin Amerika'da çok tutuldu.Ardından çıkan iki albüm de bu albümün başarısından dolayı İspanyolca ve Portekizce dillerinde oldu. 1959 yılında çıkan A Mis Amigos ve 1962 de çıkan More Cole Espanol albümleri bahsi geçen albümlerdir. "Ansiedad" adlı Venezuela hiti, A Mis Amigos albümünde yer almaktadır. Cole şarkının sözlerini 1958'de Caracas da şarkı söylerken öğrenmiş ve İngilizce dışında diğer dillerde şarkı söylemeye devam etti.
Bu müzikal anlamdaki değişim sonucu, 1950'li yılların sonunda Nat Cole,yeni parçalarının genç dinleyiciler tarafından çok rağbet görmediğin farketti. Bunun üzerine rock tarzını andıran Send For Me parçasını kaydetti. Parça listerde 6 numaraya kadar yükseldi.
Cole, 1960'lı yıllarda da birkaç tane sevilen parça yaptı.bunların arasında 1962 yılının Ağusutos ayında yaptığı Ramblin Rose, "Dear Lonely Hearts", "Those Lazy, Hazy, Crazy Days Of Summer", ve "That Sunday, That Summer" gibi şarkılar bulunur.
Bu yıllarda, bazı kısa metrajlı filmlerde de rol aldı. Bunlardan en önemlisi Saint Louis Blues adlı filmidir (1958).Bundan başka,The Nat King Cole Story, China Gate, ve The Blue Gardenia gibi yapımlrda da rol aldı. Son filmi Cat Ballou ölümünden birkaç ay sonra 1965'de yayınlandı.

Ölümü ve sonraki başarıları

Cole, 15 Şubat 1965 tarihinde akciğer kanserinden, kariyerinin zirvesindeyken öldü. Vefatından önceki gün bir radyoya verdiği bir röportajda Kendimi hiç bu kadar iyi hissetmemiştim.Galiba kanserden tamamen kurtuldum demiştir. 1997 yılında yayınlanan ve Cole'un hayat hikâyesini anlatan Chicken Soup for the Soul adlı kitapta karısı Maria'nın Cole'un öldüğü anı bir araba problemi nedeniyle kaçırdığı söylense bile, bu bir şehir efsanesidir.
Son albümü L-O-V-E, 1964 yılının Aralık ayının ilk günlerinde akciğer kanseri tedavisi nedeniyle hastaneye yatmasından birkaç gün önce tamamlandı. Albümün çıkışı da ölümünden birkaç gün öncesine rastlar. Billboard listesinde bu albüm dört numaraya kadar yükseldi (1965). 1957 yılında kaydettiği single'ı "When I Fall In Love" 1987 yılında İngiltere müzik listelerinde zirveye kadar yükseldi.
1983 yılında Capitol Record'dan gelen bir açıklamaya göre,Cole'un kaydedip de yayınlanmayan başka parçalarının da bulunduğu söylendi.Bu şarkılar arasında, Japonca bir şarkı ve İspanyolca "Tu Eres Tan Amable" bulunur. Capitol records sonraki yıl Unreleased isimli bir albüm ile bunları piyasaya sürdü.
Cole, 1990 yılında Hayat Boyu Başarı dalında Grammy ödülüne layık görüldü. Ayrıca , Alabama Music Hall of Fame ve Alabama Jazz Hall of Fame gibi kurumlarda da yer aldı.
1991 yılında Mosaic Records adlı bir Amerikan müzik şirketi The Complete Capitol Recordings of the Nat King Cole Trio adıyla Capitol Records'dan çıkan tüm Nat King Cole ve Trio'sunun parçalarını yayınladı. Bu set 18 adet diskten oluşmaktaydı ve 349 tane şarkı içermekteydi.
Nat'in en küçük erkek kardeşi Freddy Cole ve Nat'in kızı Natalie Cole da şarkıcıdır. 1991 yılında Natalie Cole kendi albümüne 1961'de babasının şarkısı olan Unforgettable'ı koydu. Fakat kendi sesi ve babasının sesini şarkıda birleştirdi. Böylece babasının müziğini tekrar anmış oldu. Şarkının ismini taşıyan bu albüm 1992 yılında yedi adet Grammy ödülü kazandı.

Evlilikleri, çocukları ve diğer kişisel bilgileri

Cole'un kesin doğum tarihi hakkında birçok karışıklık yaşandı. Çünkü, kendisinin resmi bazı belgelerde dört tane farklı doğum tarihi kullanması buna neden oldu (1915, 1916, 1917, ve 1919). Fakat 1920 yılında Amerika Birleşik Devletleri'nde yapılan nüfus sayımında Nathaniel, ailesi ve kardeşleri ile birlikte sayılırken, dokuz aylık olarak kayıtlara geçti. Bu resmi kayda göre de onun 1919 yılında doğduğu açıkça görülmektedir. 1930 yılında Chicago'da iken yapılan nüfus sayımında da on bir yaşında olarak kayıtlara geçti. Ayrıca Nat King Cole topluluğunun internet sitesinde de Cole'un doğum yılı 1919 olarak görülmektedir.
Cole'un Nadine Robinson ile olan ilk evliliği 1948 yılında bitti. 28 Mart 1948 tarihinde, boşanma işlemlerinin tamamen sona ermesinden sadece altı gün sonra Nat King Cole, şarkıcı Maria Hawkins Ellington ile evlendi. Ellington'ın cazcı Duke Ellington ile hiçbir akrabalık bağı olmamasına karşın Maria Ellington, Duke Ellington'ın grubunda şarkı söylemekteydi. İkili, Harlem Abyssinian kilisesinde politikacı Adam Clayton Powell Jr. tarafından evlendirildi. Beş çocukları oldu. İlk kızları Natalie 1950 yılında dünyaya geldi. Ondan önce ikili Maria'nın kız kardeşinin kızı olan 1944 doğumlu Carol'ı evlat edindi. Oğulları Nat Kelly Cole, 1959 yılında doğdu ve henüz otuz altı yaşında iken 1995 yılında öldü. İkiz kızları Casey ve Timolin de 1961 doğdu.
Nat Cole, evliliğinde birçok sorun da yaşadı. Akciğer kanseri teşhisinin konmasından sonra bile eşi Maria ile arası, aktris Gunilla Hutton nedeniyle bozuktu. Hutton, Nurse Goodbody of Hee Haw yapımındaki rolüyle ünlüdür. Fakat, hastalığının tamamında sürekli eşi ile yaşadı ve ölene dek beraber kaldı. Eşi Maria bir röportajında Cole'un sorunlarına hiç takılıp kalmadığını her zaman kişiliğini ve müzikal anlamdaki kalitesini ön planda tuttuğunu vurgulamıştır.
Cole, KOOL marka mentollü sigaralarının tiryakisiydi ve günde üç paket kadar tüketmekteydi. Sigara içmesinin sesini daha kısık yaptığına inanıyordu. Kayıtlardan önce de bu amaçla hemen birkaç adet sigara içiyordu. 15 Şubat 1965 tarihinde Kaliforniya- Santa Monica'da St.John's Hastanesi'nde akciğer kanseri nedeniyle öldü.Naaşı, Los Angeles St.James Episcomal kilisesinde kaldırıldı. Cole, Glendale-Los Angeles'taki Forest Lawn Memorial Park'ta bulunan Freedom Mausoleum'a gömüldü.

Politik görüşü

Cole başkanlık seçimlerinde John F. Kennedy'i destekledi. 1961 yılında,Frank Sinatra'nın düzenlediği bu başkan adayını destekleyen şovlarda yer alan sanatçılar arasında yer aldı. Bazı toplumsal konularda başkan Kennedy ile ve sonraları başkan Johnson ile fikir alışverişinde bulundu.

Televizyondaki yeri

Cole,kendi programının dışında da bazı televizyon yapımlarında da yer aldı.
  • Ed Sullivan: Cole kendi programının başlamasından önce,1957'de, altı kez Ed Sullivan'ın şovunda yer aldı.Programının yayınlanıp bitmesinden sonra da 1958 ve 1961 yıllarında olmak üzere iki kez tekrar bu programda yer aldı.
Ed Sullivan'ın Programında Nat King Cole
Programın sezonu,yayın tarihi,konukları aşağıda verilmiştir.
    • Sezon 9 (2 Ekim1955)
      • Program: Nat King Cole; "Fanny" filminin kadrosu ve Josh Logan
    • Sezon 9 (23 Ekim1955)
      • Program: Nat King Cole & eşi Maria; Jack Palance ve Rod Steiger
    • Sezon 9 (18 Mart1956)
      • Program: Marcel Marceau; Eli Wallach; Nat King Cole ve Cesare Siepe
    • Sezon 9 (25 Mart1956)
      • Program: Nat King Cole; Jack Carter ve Reese & Davis
    • Sezon 9 (6 Mayıs1956)
      • Program: Tony Martin; Nat King Cole; Edie Adams; The Lovers ve Will Jordan
    • Sezon 9 (10 Haziran1956)
      • Program: Nat King Cole; Bob Hope (filmde); Jack Carter ve film: "A Short Vision"
    • Sezon 11 (13 Nisan 1958)
      • Program: Nat King Cole; Mickey Mantle; Yogi Berra and Jack Norworth
    • Sezon 14 (29 Ocak1961)
      • Program: Carmen McRae; Carol Channing ve Nat King Cole
  • Dinah Shore: Nat King Cole Dinah Shore adlı programda da yer aldı.Programda, "Mr. Cole Won’t Rock & Roll"şarkısını söyledi.(1960'lı yılların başında)
  • Your Show of Shows ... diğer bir adıyla Sid Caesar's Show of Shows: Bölümün Yayın Tarihi12 Eylül 1953.

Diskografi

Şarkılar

  • "Straighten Up and Fly Right" (Nat King Cole Definitive American Standard ve Library of Congress National Recording Registry)
  • "Its Only a Paper Moon" (Definitive Cazz Standard)
  • "Sweet Lorraine" (Smithsonian Museum Definitive American Standard)
  • "Embraceable You" (George and Ira Gershwin Smithsonian Museum Definitive American Standard 1943 Nat King Cole Trio Sürüm)
  • "Embraceable You" (Definitive Valentine's Day Standard ,23 Mart 1961, Nat King Cole Trio Son Kayıt)
  • "Gee Baby, Ain't I Good to You" (Definitive Cazz Standard)
  • "I'm Thru with Love" (Definitive Caz Standard)
  • "The Frim Fram Sauce" (Nat King Cole Definitive Caz Standard)
  • "(Get Your Kicks On) Route 66" (Bobby Troup Definitive Caz Standard),ayrıca Grammy Hall of Fame
  • "Baby, Baby All the Time" (Definitive Jazz Standard)
  • "You Call It Madness" (Definitive Caz Standard)
  • "(I Love You) For Sentimental Reasons" (Definitive American Standard) Five Star tarafından yeniden düzenleme 1994
  • "The Christmas Song" with its opening line "Chestnuts roasting on an open fire", (Mel Tormé Definitive American Standard) (Nat's şarkısı en iyi Noel şarkısı olarak oylandı), ayrıca Grammy Hall of Fame Arranged , Charlie Grean tarafından
  • "Too Marvelous for Words" (Johnny Mercer Definitive Jazz Standard)
  • "For All We Know" (Great American Standard Nat King Cole Trio Version)
  • "Nature Boy" composed by eden ahbez, ayrıca Grammy Hall of Fame Arranged by Frank De Vol
  • "You've Changed" (Definitive Jazz Standard)
  • "You Can Depend on Me" (Definitive Jazz Standard)
  • "Candy" (Definitive Jazz Standard)
  • "Caravan" (Duke Ellington Great Jazz Standard)
  • "Sometimes I'm Happy" (Definitive Jazz Standard)
  • "Lost April" (Definitive American Movie Standard)
  • "Portrait of Jennie" (Definitive American Movie Standard) Arranged Carlyle Hall tarafından
  • "Lush Life" (Billy Strayhorn Jazz and Cabaret Standard; Smithsonian Museum Definitive American Standard 1961 Ralph Carmichael Sürüm 1949 Pete Rugolo Yapımı)
  • "Orange Colored Sky" (American Television Standard) Pete Rugolo tarafından düzenlendi
  • "You Stepped Out of a Dream" (Definitive Jazz Standard) Pete Rugolo tarafından düzenlendi
  • "Funny (Not Much)" (Definitive Jazz Standard) Pete Rugolo tarafından düzenlendi
  • "Mona Lisa" (Definitive American Movie Standard and Academy Award Winner) Arranged by Nelson Riddle
  • "Too Young" (Great American Standard) 23 Weeks at #1 on Your Hit Parade Arranged by Nelson Riddle
  • "Unforgettable" later re-recorded as a duet by his daughter Natalie Winner of 7 Grammy Awards and Grammy Hall of Fame Arranged by Nelson Riddle
  • "That's All" (Definitive American Standard) Arranged by Nelson Riddle
  • "Blue Gardenia" (Definitive American Movie Standard) Arranged by Nelson Riddle
  • "I Am In Love" (Cole Porter Great American Standard) Arranged by Nelson Riddle
  • "This Can't be Love" (Definitive American Movie Standard) Arranged by Nelson Riddle
  • "There Will Never be Another You" (Definitive American Movie Standard)(Smithsonian Museum Definitive American Standard) Arranged by Nelson Riddle
  • "Let's Fall in Love" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Almost Like Being in Love" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Our Love is Here to Stay" (Definitive Gershwin Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "A Handful of Stars" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "A Little Street Where Old Friends Meet" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Tenderly" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Ballerina" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "If Love is Good to Me" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "I'm Gonna Laugh You Right Out of My Life" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Night Lights" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "I Just Found Out About Love" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Dame Crazy" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Too Young to Go Steady" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Love Me as Though There Were No Tomorrow" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "To the Ends of the Earth" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Never Let Me Go" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Portrait Of Jennie" (Definitive American Movie Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Darling Je Vous Aime Beaucoup" (Great French Cabaret Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Answer Me, My Love" (Definitive German Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Smile" (Charlie Chaplin Great American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Autumn Leaves" (Great French Cabaret Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "A Blossom Fell" (Great British Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Non Dimenticar" (Great Italian Cabaret Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Saint Louis Blues" (W.C. Handy Great Blues Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Joe Turner's Blues" (W.C. Handy Great Blues Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Beale Street Blues" (W.C. Handy Great Blues Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Careless Love" (W.C. Handy Great Blues Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Memphis Blues" (W.C. Handy Great Blues Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Yellow Dog Blues" (W.C. Handy Great Blues Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Harlem Blues" (W.C. Handy Great Blues Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Beggar for the Blues" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Wild is Love" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "It's a Beautiful Evening" (Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "You Made Me Love You" (Great American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Here's to My Lady" (Great American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "I Had the Craziest Dream" (Great American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Fascination" (Great Spanish Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Love is a Many Splendored Thing" (Great American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Tangerine" (Johnny Mercer Definitive American Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Around the World" (Great Movie Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "An Affair to Remember" (Great Movie Standard) Nelson Riddle tarafından düzenlendi
  • "Walkin' My Baby Back Home" (Definitive American Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "Angel Eyes" (Definitive American Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "Teach Me Tonight" (Definitive American Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "Don't Get Around Much Anymore" (Definitive Duke Ellington Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "The Song is Ended" (Irving Berlin Great American Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "You'll Never Know" (Great American Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "Who's Sorry Now" (Definitive American Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "These Foolish Things (Remind Me of You)" (Great British Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "Once in a While" (Definitive American Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "Just One of Those Things" (Cole Porter Great American Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "I Should Care" (Definitive American Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "The Party's Over" (Definitive American Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "A Cottage for Sale" (Definitive American Standard)Billy May tarafından düzenlendi
  • "When Your Lover Has Gone" (Definitive American Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "Day In, Day Out" (Johnny Mercer Great American Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "When My Sugar Walks Down the Street" (Great American Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "Let's Face the Music and Dance" (Irving Berlin Great American Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "I'm Gonna Sit Right Down and Write Myself a Letter" (Great American Standard) Billy May tarafından düzenlendi
  • "Stardust" (Hoagy Carmichael Definitive American Standard)(Smithsonian Museum Definitive American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "Paradise" (Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "When I Fall in Love" (Definitive American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "At Last" (Definitive American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "Love is the Thing" (Definitive American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "When Sunny Gets Blue" (Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "It's All in the Game" (Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "Love Letters" (Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "Ain't Misbehavin'" (Fats Waller Great Jazz Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "The Very Thought of You" (Ray Noble Great British Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "For All We Know" (Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "But Beautiful" (Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "The More I See You" (Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "Don't Blame Me" (Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "There is No Greater Love" (Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "Nobody Knows the Trouble I've Seen" (Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "Where Did Everyone Go?" (Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "Say It Isn't So" (Irving Berlin Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "When the World Was Young" (Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "Am I Blue?" (Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "The End of a Love Affair" (Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "I Keep Goin' Back to Joe's" (Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "Laughing on the Outside" (Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "Spring is Here" (Rodgers and Hart Great American Standard) Gordon Jenkins tarafından düzenlendi
  • "She's Funny That Way" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "Anytime, Anyday, Anywhere" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "I Want a Litte Girl" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "Mood Indigo" (Duke Ellington Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "Avalon" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "Baby Won't You Please Come Home" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "The Late Late Show" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "Wee Baby Blues" (Great American Blues Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "Until the Real Thing Comes Along" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "The Best Thing for You" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "Crazy She Calls Me" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "For You" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "Dedicated to You" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "This is Always" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "I Would Do Anything for You" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "The Continental" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "I Wish You Love" (Great French Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "You Leave me Breathless" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "Thou Swell" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "My Kinda Love" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "Surrey with the Fringe on the Top" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "Miss Otis Regrets" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "Mr. Cole Won't Rock & Roll" (Great American Standard) Dave Cavanaugh tarafından düzenlendi
  • "The Touch of Your Lips" (Ray Noble Great British Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "I Remember You" (Johnny Mercer Great Cabaret Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "Poinciana" (Great American Cabaret Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "A Nightingale Sang in Berkeley Square" (Great British Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "I Could Have Danced All Night" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "On the Street Where You Live" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "Show Me" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "I've Grown Accustomed to Her Face" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "Wouldn't It be Loverly" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "L-O-V-E" (Definitive American Standard) ArrRalph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "People" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "Coquette" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "Three Litte Words" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "The Girl from Ipanema" (Great Brazilian Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "My Kind of Girl" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "September Song" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "Pick Yourself Up" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "I Got It Bad" (Duke Ellington Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "Let There Be Love" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "Azure-Te" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "Lost April" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "A Beautiful Friendship" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "Fly Me to the Moon" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "Serenata" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "I'm Lost" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "There's a Lull in My Life" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "Don't Go" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "Everything Happens to Me" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "Guess I'll Go Back Home" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "More" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "That Sunday, That Summer" (Great American Standard) Ralph Carmichael tarafından düzenlendi.
  • "Ramblin' Rose"

Albümler

YılAdı
1944The King Cole Trio - Capitol Records (10 inch LP)
1946The King Cole Trio Volume 2 (10 inch LP)
1948The King Cole Trio Volume 3 (10 inch LP)
1950Nat King Cole At The Piano (10 inch LP)
1952Penthouse Serenade (10 inch LP)
1952Top Pops (10 inch LP version)
1952Harvest Of Hits (10 inch LP)
1953Sings For Two In Love (10 inch LP)
1954Unforgettable (10 inch orjina, 12 inch sonraki yıl)
1955Penthouse Serenade (12 inch LP sürüm)
1955Nat King Cole Sings For Two In Love (12 inch LP sürüm)
195510th Anniversary Album (12 inch LP sürüm)
1955Top Pops (12 inch LP sürüm)
1955The Piano Style of Nat King Cole
1956Ballads of the Day
1957This Is Nat King Cole
1957After Midnight
1957Just One Of Those Things
1957Love Is The Thing
1958Cole Español
1958St. Louis Blues
1958The Very Thought Of You
1958To Whom It May Concern
1959Welcome To The Club
1959A Mis Amigos
1960Tell Me All About Yourself
1960Everytime I Feel The Spirit
1960Wild Is Love
1960The Magic of Christmas
1961The Nat King Cole Story
1961The Touch of Your Lips
1962Nat King Cole Sings, The George Shearing Quintet Plays
1962Ramblin' Rose
1962Dear Lonely Hearts
1962Chartbusters: Volume 2 (Capitol Toplama LP, "Ramblin Rose" ile )
1962More Cole Español
1962Swingin' Side Of Nat King Cole (Reissue Of "Welcome To the Club")
1963Nat King Cole Sings the Blues (Reissue Of St. Louis Blues)
1963Those Lazy-Hazy-Crazy Days of Summer
1963Chartbusters: Volume 3 (Capitol Compilation LP, features "That Sunday, That Summer" & "Mr. Wishing Well")
1963Top Pops 1955 albüm)
1963Where Did Everyone Go?
1963The Christmas Song (Reissue Of Magic Of Christmas plus title song)
1964Chartbusters: Volume 4 ( "My True Carrie, Love" ile)
1964Nat King Cole Sings My Fair Lady
1964Let's Face The Music!
1964I Don't Want To Be Hurt Anymore
1965L-O-V-E (Cole ölmeden birkaç hafta önce çıktı )

Filmografi

  • Yurttaş Kane (1941)
  • Here Comes Elemer (1943)
  • Pistol Packin' Mama (1943)
  • Stars on Parade (1944)
  • See My Lawyer (1945)
  • Istanbul (1957)
  • China Gate (1957)
  • St. Louis Blues (1958)
  • Night of the Quarter Moon (1959)

Malik Aksel

 



Malik Aksel (d. 1901, Selanik - ö. 15 Şubat 1987, İstanbul), Türk ressam, yazar

İlköğrenimini Beyazıt Nümune Mektebi'nde tamamladı. Dârülmuallimîn'e (Erkek Öğretmen Okulu) 1918 yılında kaydolan Malik Aksel, burada geleceğine yön verecek olan ressam Şevket Dağ (1876-1944)'ın öğrencisi oldu. 1918-1921 yılları arasında hocası Şevket Dağ'ın üyesi olduğu Güzel Sanatlar Birliği'nin düzenlediği Galatasaray Sergileri ile tanışan Malik Aksel, Cumhuriyet'in ilanıyla birlikte sanat etkinliklerinin içinde görüldü.
Öğretmen Okulu mezuniyetinden sonra Şile'nin Kayagöz Köyü'nde bir süre öğretmenlik yaptı. Bu arada, 1923-1928 yılları arasında Galatasaray Sergileri'ne:
  • 1923 Mektebe Giderken
  • 1924 Köy Mektebi, Düğün
  • 1925 Mektepte Bayrak Merasimi, Görücüler ve Çocuklar
  • 1926 İmtihan Neticesi
  • 1927 Bayram Yerinde adlı eserlerle katıldı.
Atatürk'ün isteği üzerine Türkiye'ye çağırılan Amerikalı eğitim bilimci John Dewey'in hazırladığı rapor üzerine Resim ve İş Eğitimi alanında oluşan boşluğu doldurmak amacıyla "Öğretmen Okulu" mezunları arasında yapılan sınavı kazanarak Avrupa'ya gidecek olan ilk beş kişinin arasında yer alan Malik Aksel, 1928 yılında Almanya'ya gitti. Berlin'de Yüksek Öğretmen Okulu'nda "Sanat Pedagojisi" ve "İş Eğitimi" konusunda eğitim gördü. Profesör Grossmann'ın atölyesinde yağlıboya ve gravür çalışmaları yaptı.
1932 yılında yurda döndüğünde Ankara'da yeni açılan ve daha sonra Gazi Eğitim Enstitüsü'ne dönüşecek olan "Resim Öğretmen Okulu"nda Resim ve Sanat Tarihi öğretmeni olarak göreve başladı. O dönemde Cumhuriyet'in ilk kuşak sanatçılarının oluşturduğu Müstakil Ressamlar ve Heykeltraşlar Birliği, D Grubu gibi sanat birliklerinde yer almayan sanatçı Halkevleri aracılığıyla "Yurt Gezileri"nin ikincisinde Sivas'a, beşincisinde ise, Denizli'ye gitti. Buralarda yaptığı çalışmalarıyla Devlet Resim ve Heykel Sergileri'ne katıldı. Sivas'taki çalışmaları, Cevat Dereli'nin birincilik, Refik Epikman'ın ikincilik aldığı jüri değerlendirmesinde üçüncülük ödülüne değer görüldü.
"Yurt Gezileri'nin Türk resim sanatı açısından belki de en önemli çalışması Malik Aksel'in "Kale Mahallesi" adlı eserdir. Bu çalışma ile ilgili olarak:
"Malik Aksel'in "marazi" bulunan resimlerinden "Kale Mahallesi", Yurt Gezileri'nde yapılmış ve bilinen resimler arasında toplumsal gerçekçi denebilecek hemen tek resimdir. Gezilerde yapılan öteki resimlerde güzellik arayışı ve iyimser bir bakış varken, Aksel’in Kale Mahallesi’nde toplumda yaşanan yoksulluğun izleri görülüyor.”  görüşü bildirilmektedir
1943 yılında kurulan ve başkanlığını İbrahim Çallı'nın yaptığı Türk Ressamlar ve Heykeltraşlar Birliği'ne üye olan Malik Aksel, 1940'ların ikinci yarısından itibaren Galatasaray Sergilerine yeniden dönüş yaptı. 1951 yılında daha sonraları Atatürk Eğitim Enstitüsü'ne dönüşecek olan İstanbul Çapa Eğitim Enstitüsü'ne atandı. 1968 yılında emekli oldu.
Soyut yaklaşımların egemen olduğu dönemde figüratif çalışmalarından taviz vermeyen sanatçı ile ilgili; Ahmet Muhip Dranas "Tablolarına en fazla insan figürü koyanlardan biri" olarak bahsetmektedir.
Resim çalışmalarının yanı sıra kitapları da yayımlanan sanatçı 86 yaşında İstanbul'da öldü.

Malik Aksel Kitap Kapağı 1960

Yayınlanan kitapları

  • 1943 Sanat Hayatı, Resim Sergisinde Otuz Gün
  • 1959 İstanbul Mimarisinde Kuş Evleri
  • 1960 Anadolu Halk Resimleri
  • 1967 Türk'lerde Dini Resimler
  • 1971 Sanat ve Folklor
  • 1977 İstanbul'un Ortası

Tabloları

Orhan Asena

 



 Orhan Asena (7 Ocak 1922, Diyarbakır – 15 Şubat 2001, Ankara) Oyun yazarı, şair, çocuk hastalıkları uzmanı.
1950 sonrası Türk tiyatrosunun en önemli yazarlarından birisidir Daha çok tarihi konuları ele alan eserler ver
miş, çok üretken bir oyun yazarı olan Orhan Asena, “Türk tiyatrosunun Shakespear’i” olarak anılır

Yaşamı

1922’de Diyarbakır’da dünyaya geldi. İlk ve orta öğrenimini Diyarbakır’da tamamladı. Çocuk yaşlarda şiir ve öykü yazmaya başladı. İlk tiyatro çalışmalarını lise yıllarında yaptı. İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi'nden 1945'te mezun oldu. Anadolu'da hekim ve hükümet tabibi olarak görev yaptı. 1955'te çocuk hastalıkları uzmanı oldu. 12 Mart döneminde Almanya’ya yerleşmek zorunda kaldı; sekiz yıl Almanya'da hekim olarak çalıştı Türkiye’ye döndükten sonra Ankara’ya yerleşti;, Devlet Tiyatroları Genel Müdürlüğü’nde Edebi Kurul Üyesi ve Başkanı olarak da görev yaptı.
Yazın dünyasına şiir ve hikâye yazarak giren ve ilk şiirleri Yaratış ve İstanbul dergilerinde yayımlanan Asena zamanla oyun yazarlığına yöneldi. İlk oyunu Tanrılar ve İnsanlar - Gılgamış, 1954-1955 tiyatro sezonunda Ankara Devlet Tiyatrosu’nda sahnelendi ve 1959'da da kitap olarak yayımlandı. 1960 yılında TDK tiyatro ödülünü alan bu yapıtı İngilizce, Fransızca, Almanca, İspanyolca, Rusça, İtalyanca dillerine çevrilmiştir.
Oyun yazarlığına devam eden Asena kırkı aşkın oyun yazdı ve oyunları tüm Türkiye'deki sahnelerde oynandı. Oyunlarından yaklaşık yarısı kitap olarak yayımlandı. Eserlerinde başkaldırı teması ağır bastı. Atçalı Kel Memet'in hayatını işlediği Atçalı Kel Mehmet adlı oyunuyla TRT'den 1970 yılında başarı ödülünü aldı. Daha sonraları ise, İsmet Küntay Tiyatro Ödülü'nü, Avni Dilligil Tiyatro Ödülü'nü ve Türkiye İş Bankası Büyük Tiyatro Ödülü'nü kazandı. Tiyatro eleştirmenlerince Türk tiyatrosunun Shakespeare'i olarak tanımlanmıştır.
1998 yılında Kültür Bakanlığı'nca verilen Devlet Sanatçısı unvanını aldı. 2001 yılında Ankara'da vefat eden yazar Cebeci Asri mezarlıkta toprağa verildi.

Ölümünden Sonra

2002’den itibaren Diyarbakır’da, Diyarbakır Devlet Tiyatrosu tarafından Orhan Asena anısına onun adını taşıyan Yerli Oyunlar Festivali düzenlenmektedir

Dış bağlantılar

  • Tohum ve Toprak adlı oyunun İBB Şehir Tiyatroları tarafından 2010-2011 sezonunda sahnelenmesi sürecinde bir araya getirilen derlemeler

Eserleri

Bazı Oyunları

  • Korku (1956)
  • Tanrılar ve İnsanlar (1959): Gılgameş'in halkını korumak için tanrılara meydan okuması, tanrılara eşit ol¬manın verdiği gurur anlatılır.
  • Hürrem Sultan(1960) :
  • Kocaoğlan (1962) :
  • Yalan (1962):
  • Kapılar (1963):
  • Tohum ve Toprak(1964) : İdealist bir devlet adamı olan Alemdar Mustafa Paşa’yı konu edinir.
  • Gecenin Sonu (1964):
  • Fadik Kız (1968):
  • Simavnalı Şeyh Bedreddin: Düşünceleri uğruna kurban olan mutasavvıf Şeyh Bedreddin’in trajedisini konu edinir.
  • Atçalı Kel Mehmet(1970): Aydın İhtilaline önderlik eden Atçalı Kel Mehmet’in dramını konu alır.
  • 16 Mart 1920 (1974):
  • Şili'de Av (1975) : Şili Devlet Başkanı Salvador Allende'nin ölmesi ile sonuçlanan hükümet darbesini sırasında dışardaki insan avından kaçan yedi gencin hesaplaşma, tartışma ve çatışmalarının öyküsüdür.
  • Ölü Kentin Nabzı (1978): Şili’de 1977'de Pinochet'in baskı rejimine olası bir direniş hareketini konu edinir.
  • Ali (1979):Çocuk oyunu
  • Ya Devlet Başa Ya Kuzgun Leşe (1983): Kanuni’nin oğulları arasındaki taht kavgasını konu edinir.
  • Bir Başkana Ağıt: Şili’de darbe gecesi Başkanlık Sarayı'nda devlet başkanı Allende'nin yaşadığı gerilimli saatleri anlatır.
  • Yıldız Yargılanması
  • Kanunî Sultan Süleyman Dörtlemesi (ya da Taht ve Baht Dörtlemesi)
  • İlk Yıllar - Roksolan
  • Sığıntı
  • Toroslardan Öteye
  • Seyitbaşı Konağı
  • Ölümü Yaşamak (1982):

Şiir kitapları

  • Masal (1941)
  • Kıtkanaat (1957)

Senaryo Çalışmaları

"Kurtuluş Savaşı’nda Efeler
  • Aranan Adam-İçerdeki Adam-Dünya Yurttaşı (Nazım Üçlemesi)
  • Gılgameş
  • Ya Devlet Başa, Ya Kuzgun Leşe
  • Kurtlar Kuşlar Uyurken
  • Hünkar Hacı Bektaş Veli
  • Fadik Kız
  • Yörük Elif