28 Ağustos 2014 Perşembe

Eren Eyüboğlu





Eren Eyüboğlu (d. 1907 Yaş Romanya – ö. 1988 Kalamış İstanbul)  ressam

Hayatı[

İlk çalışmalarına ortaöğretim yıllarında özel resim dersleri alalarak başladı. Romanya Yaş Güzel Sanatlar Akademisi’nde resim öğrenimi gördü. 1929 yılında okulu bitirdikten sonra Paris’e gitti. Dört yıl boyunca Julian Akademisi’nde André Lhote’un öğrencisi oldu. Bu sürede Monet ve Cezzane’nın eserlerini inceledi. Onlardan röprodüksiyon çalıştı. 1930 yılında Paris’te tanıştığı kendisi gibi resim sanatçısı olan Bedri Rahmi Eyüboğlu ile 1936 yılında evlenerek İstanbul’a döndü. İki resim sanatçısı eş olarak yaşamlarını sürdürmeye başladıkları Türkiye’nin dört bir yanını dolaşarak Anadolu insanının yaşam biçimini tuvallerine folklorik özellikleri plastik ögelerle birleştirerek yansıttı. Bedri Rahmi Eyüboğlu ile birlikte D Grubu’na katıldı. Topluluğun etkinliklerinde önemli rol üstlenen sanatçı resimlerinde soyutlamacı ve Ekspresyonist görüşü ile Anadolu insanına ve doğal yaşama yönelik konular işledi.
1950’li yıllarda Picasso ve Braque gibi usta ressamlardan çalıştığı kopyalar sayesinde yapıtlarında ayrıntıdan uzaklaşarak; sadeliğe, ritmik çizgi ve heyecan verici , coşkulu renk uyumuna yöneldi. Eşi Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun nakışçı stiline karşın, yöresel anlatımlara ulaşmada plastik ögelere eğilimi ağır bastı. Temalarına Çağdaş bir yorum kazandıran Eyüboğlu, Üç Güzeller, Dört Güzeller gibi mitolojik konulu resimler de yaptı.
Resmin yanında Mozaik da çalıştığı 1956’da Ankara Etibank, 1957’de 4. Levent Konut Duvarları, 1978de Ankara Çocuk Hastanesi , Cerrahpaşa Hastanesi ile 1979 yılında Haydarpaşa Göğüs Hastalıkları Hastanesi için gerçekleştirdiği mozaik panolardan anlaşılmaktadır. Geride çok sayıda sanat eseri bırakan Eren Eyüboğlu, 1988 yılında İstanbul'da öldü.

                         RESİMLERİ

27 Ağustos 2014 Çarşamba

Ali Ekrem Bolayır




Ali Ekrem Bolayır (d. 2 Ağustos 1867 İstanbul, ö. 27 Ağustos 1937), Türk yazar, devlet adamı, öğretmen.
Vatan şairi Namık Kemal’in oğlu olan Ali Ekrem Bolayır, Edebiyat-ı Cedide Topluluğu içinde yer almış bir şairdir.

Yaşamı

2 Ağustos 1867’de İstanbul'da dünyaya geldi. Babası, ünlü "vatan şairi" Namık Kemal, annesi ise devrin Niş kadısı Mustafa Ragıp Efendi'nin kızı Nesime Hanım'dır. Feride ve Ulviye adına iki kız kardeşi vardır.
Fatih Askeri Rüştiyesi’ne bir yıl devam ettikten sonra öğrenimine babasının mutasarrıf olarak görev yaptığı Rodos ve Sakız Adası’nda özel dersler yoluyla devam etti. Arapça, Farsça, Fransızca öğrendi. Sanat ve edebiyatla küçük yaşlarda ilgilenmeye başladı. 20 yaşında İstanbul'a döndü ve padişah II. Abdülhamit tarafından sarayda görevlendirildi. 1888yılında atandığı mabeyn-i Humayun Katipliği görevini 18 yıl sürdürdü. 1894’te Kavalalı Ahmet Celal Paşa’nın kızı Zeynep Celile Hanım ile evlendi. Bu evlilikten Mehmet Kemal Cezmi (1896) adında bir oğlu ve bir kızı Ayşe Masume (1899) adında oldu, diğer eşi Lofçalı Ahmed Cevdet Paşa’nın en genç Torunu Azize Hanım, bu evlilikten Hatice Selma (1902), Fatma Beraat (1905) adlarında 2 kızı oldu.
Edebiyat-ı Cedide Topluluğu’nun bir üyesi olan Ali Ekrem Bey, şiirlerini “İlham” ve “A. Nadir” takma adları ile yayınladı. Asıl sanatını temsil eden eserlerini 1896- 1900 yılları arasında Servet-i Fünun Dergisi’nde yayımladı. Derginin 1897 yılındaki Yunan Harbi nedeniyle çıkan özel sayısında yer alan “Vasiyet” şiiri ile tanındı. Tevfik Fikret’in bir makalesini değiştirmesin kızarak topluluktan ayrıldı. Edebiyatla ilgisini ömür boyu kesmedi. 1908’e kadar kişisel, Meşrutiyetin İlanı ile birlikte daha çok sosyal, vatani, dini konular işledi.Çanakkale ve İstiklâl Savaşı yıllarında millî-kahramanlık şiirleri yazdı. Tevfik Fikret gibi nazmı nesre yaklaştırma çabasındaydı.
1906’da Kudüs mutasarrıfı olarak atandı. 1908’da Beyrut valisi oldu ancak birkaç gün sonra bu görevinden istifa etti. Aynı yıl, Cezâir-i Bahr-i Sefîd (Akdeniz Adaları) Valisi olarak görevlendirildi. Bir sene sonra kadro dışı kalarak İstanbul’a döndü. 1910’da Mehmet Akif tarafından Darülfünun’da Tarih-i Edebiyat öğretmeliği teklif edildi. O yıl, Darülfünun hocaları ve talebelerinden oluşan bir heyetle Romanya seyahati yaptı; ertesi yıl ise 3 aylık Fransa ve İsviçre gezisine gitti. 1912’de tekrar Cezâir-i Bahr-i Sefîd Valisi olarak atandı.Balkan Savaşı’nın başlaması üzerine valilik kapatıldı. Ailesiyle birlikte güçlükle İstanbul’a dönebilen Ali Ekrem Bey, uzun süre yarım maaş aldı ve 1912’de emekli edildi.
1913’te tekrar Darülfünun’da müderrisliğe başladı ve “Nazariyyat-i Edebiyye” dersi okuttu. Ertesi yıl kız öğrenciler için kurulan İnas Darülfünu’nda da edebiyat dersleri verdi. 1914yılında Osmanlı’nın ilk konservatuar kurumunun kuruluşu sırasında okula konservatuar yerine "Güzellikler Evi" anlamına gelen Darülbedayi isminin verilmesin önerdi ve kabul edildi.
Oğlu Mehmet Kemal Cezmi 1917’de intihar etti. Bu olayın etkisiyle rahatsızlanan Ali Ekrem Bey, tedavi için Dr. Mazhar Osman Bey’in tedavihanesinde kaldı Vermekte olduğu “Nazariyyat-i Edebiyye” dersi Ali Kemal Bey’in eğitim bakanlığı sırasında kaldırılınca açığa alınan Ali Kemal Bey, Tedkîkat-ı Lisâniyye Heyeti Reisi yapıldı ve Galatasaray Sultani’sinde edebiyat öğretmenliğine getirildi. Bu görevi başlangıçta kabul etmeyen Ali Ekrem, eğitim bakanlığına Sait Bey’in gelmesi üzerine görevi kabul etti ve 3,5 yıl öğretmenlik yaptı.
1923’te yeniden Darülfünun’a atandı. Yahya Kemal’e vekaleten "şerh-i mütun" (metin açıklama) müderrisi olmuştu. Daha sonra asalaeten atandığı bu görevi 1933 yılındaki üniversite reformuna kadar sürdürdü. Bir yandan da başka okullarda ders verdi. Darülfünun üniversiteye dönüştürüldüğünde açıkta kalan Ali Ekrem, Maltepe Askeri Lisesi’nde öğretmenliğe devam etmeye çalıştı. Sağlık sorunları ve yaşlılığı nedeniyle bu görevde zorlandı. Gırtlak kanseri nedeniyle ömrünün son günlerini çeşitli hastanelerde geçirdi. 27 Ağustos 1937’de hayatını kaybetti. Zincirlikuyu Mezarlığı’na defnedildi.

Başlıca Yapıtları

  • Ruh-ı Kemal (1909),
  • Zilal-i İlham (1909),
  • Çocuk şiirleri (1917),
  • Ordu'nun defteri (düzyazı-şiir karışık 1918),
  • Şiir demeti (1925),
  • Vicdan alevleri (1925).

23 Ağustos 2014 Cumartesi

Rudolph Valentino

 



Rudolph Valentino: Ünlü bir sinema oyuncusudur. Asıl adı, Podolpo d'Antogualla'dır. İtalya'nın, Castellanete şehrinde doğdu(1895), fakir bir ailenin çocuğuydu, genç yaşında iş bulmak için Amerika'ya gitti (1913). O sıralarda sinema sektörü henüz gelişme devrindeydi. Valentino'nun sinema alemine girmesi pek zor olmadı, oynadığı filmlerde kısa zamanda tanındı. Adı, birkaç yıl içinde Amerika sınırları dışında da duyuldu. Romantik rollerde sağladığı başarıları, kadınlar arasında fazla tutulmasına sebep oluyordu. Üstüste oynadığı filmlerden epey para kazandı. Amerikan sinemacılığının en gözde aktörü oldu. Genç yaşta, bir gazeteciyle yaptığı kavgada apandistinin patlaması sonunda öldü (1926). Stüdyo tarafından hazırlanan şahane bir cenaze töreniyle gömüldü.

Filmografi

  • Alimony (1917)
  • A Society Sensation (1918)
  • All Night (1918)
  • The Married Virgin (or Frivolous Wives; 1918)
  • The Delicious Little Devil (1919)
  • The Big Little Person (1919)
  • A Rogue's Romance (1919)
  • The Homebreaker (1919)
  • Out of Luck (1919)
  • Virtuous Sinners (1919)
  • The Fog (1919)
  • Nobody Home (1919)
  • The Eyes of Youth (1919)
  • Stolen Moments (1920)
  • An Adventuress (1920)
  • The Cheater (1920)
  • Passion's Playground (1920)
  • Once to Every Woman (1920)
  • The Wonderful Chance (1920)
  • The Four Horsemen of the Apocalypse (1921)
  • Uncharted Seas (1921)
  • The Conquering Power (1921)
  • Camille (1921)
  • The Sheik (1921)
  • Moran of the Lady Letty (1922)
  • Beyond the Rocks (1922)
  • Blood and Sand (1922)
  • The Young Rajah (1922)
  • Monsieur Beaucaire (1924)
  • A Sainted Devil (1924)
  • Cobra (1925)
  • The Eagle (1925)
  • The Son of the Sheik (1926)
Valentino'nun kariyerinin başında aşadağaki filmlerde oynadığı varsayılır:
  • The Battle of the Sexes (1914)
  • My Official Wife (1914)
  • Seventeen (1916)
  • The Foolish Virgin (1914)

Bilinen diğer isimleri

  • Rudolph DeValentino
  • M. De Valentina
  • M. Rodolfo De Valentina
  • M. Rodolpho De Valentina
  • R. De Valentina
  • Rodolfo di Valentina
  • Rudolpho De Valentina
  • Rudolpho di Valentina
  • Rudolpho Valentina
  • Rodolph Valentine
  • Rudolpho De Valentine
  • Rudolph Valentine
  • Rodolfo di Valentini
  • Rodolph Valentino
  • Rudi Valentino
  • Rudolfo Valentino
  • Rudolf Valentino
  • Rudolph Volantino

18 Ağustos 2014 Pazartesi

Lolita

 



Lolita 1962 İngiltere yapımı dramatik filmdir. Senaryosunu Vladimir Nabokov'un aynı adlı kendi romanından uyarlayıp yazdığı filmi Stanley Kubrick yönetmiş, önemli rollerinde James Mason, Shelley Winters, Peter Sellers ve Sue Lyon oynamışlardır. Film Türkiye'de 16 Şubat 1965 tarihinde özgün adıyla gösterime girmişti.
İlk kez Paris'te yayımlandığı 1955 tarihinden beri sansasyon yaratmış ve anında modern klasikler arasına girmiş olan Vladimir Nabokov'un romanı 20. yy'ın en tartışmalı romanlarından biriydi. Filmin senaryosunu da kendi romanından yine Nabokov uyarlayıp yazmıştı. Filmin çevrildiği tarihte sansürün sinema üzerindeki etkisi çok güçlüydü ve romandaki temaların birçoğu son derece yumuşatılarak ekrana yansıtılmış, birçok şey de seyircinin hayal gücüne bırakılmıştı.
Filmde ABD'ye edebiyat dersleri vermek üzere gelen orta yaşlı bir İngiliz profesörün (James Mason) pansiyoner olarak kaldığı kaldığı evin 14 yaşındaki deli dolu kızına (Sue Lyon) umutsuzca tutulması ve ona daha yakın olabilmek için annesiyle (Shelley Winters) bir evlilik yapması anlatılmaktadır.
"En iyi uyarlama senaryo" (Vladimir Nabokov) dalında Oscar ödülüne aday gösterilen "Lolita", Venedik Film Festivali'nde de Altın Aslan ödülüne aday gösterilmiştir. Ayrıca bir BAFTA (James Mason) ve dört Altın Küre adaylığı daha olan film Altın Küre'de Sue Lyon'un aldığı "Sinemada Yılın Yeni Yıldızı" ödülü dışında hiçbir ödül kazanamamıştır
1997 yılında film yeniden sinemaya uyarlandı. Adrian Lyne'ın yönettiği filmde bu kez Jeremy Irons, Melanie Griffith, Dominique Swain ve Frank Langella oynamışlardır. Renkli çekilen aynı adlı bu yeni çevrimin de ilki gibi sansürle önemli problemleri oldu.


Özet

Film orta yaşlı bir kolej profesörünün 14 yaşında bir kıza delicesine tutkusunu anlatır. Fransız Edebiyatı üzerine dersler veren İngiliz profesör Humbert Humbert (James Mason) dersler vermek üzere geldiği küçük bir Amerikan şehrine yerleşir. Kendisi de yeni boşanmış olan profesör, pansiyoner olarak kaldığı evin dul ev sahibesi aşka susamış Charlotte Haze (Shelley Winters) ile bir ilişkiye sürüklenir. Bu arada bir görüşte umutsuzca aşık olduğu, kadının 14 yaşındaki fingirdek kızı Dolores 'Lolita' Haze (Sue Lyon)'e daha yakın olabilmek için de kadınla bir evlilik yapar. Ancak birdenbire ortaya çıkan sinsi ve düzenbaz Clare Quilty (Peter Sellers) bu ilişkiyi çok dramatik bir şekilde etkileyecektir.

Oyuncu kadrosu

Aktör/AktrisRolü
James MasonProf. Humbert Humbert / Dış ses-anlatıcı
Shelley WintersCharlotte Haze / Humbert
Sue LyonDolores 'Lolita' Haze / Mrs. Richard Schiller
Peter SellersClare Quilty (TV yazarı) / Dr. Zempf (Beardsley Lisesi Psikolog'u)
Jerry StovinJohn Farlow

Film hakkında notlar

  • 1997 yılında filmin bir tekrar çekimi daha yapıldı. Adrian Lyne'ın yönettiği filmde James Mason'un rolünü Jeremy Irons, Shelley Winters'ın rolünü Melanie Griffith, Sue Lyon'un rolünü Dominique Swain, Peter Sellers'in rolünü de Frank Langella üstlenmişlerdi. (bak.Lolita (1997))
  • Humbert Humbert rolü ilk önce Cary Grant'a önerilmiş ancak Grant buna çok öfkelenmiş ve rolü geri çevirmişti. Daha sonra Errol Flynn akla gelmiş ancak o da çekimlerden önce ölmüştü. Marlon Brando ve David Niven'da bu rol için akla gelen isimlerdendir. Niven şöhretini zedeleyeceği düşüncesi ile rölü reddetti. Humbert Humbert rolü için James Mason yönetmenin ilk tercihi idi ama Mason tiyatro angajmanları yüzünden başta rolü geri çevirdi. Bu arada Laurence Olivier danışmanlarının önerisi ile rolü reddetti. Peter Ustinov da bu rol için düşünülenlerdendir. Sonunda Humber Humbert rolü James Mason'ın oldu.
  • Vladimir Nabokov aynı adlı romanını 1955'te kaleme almıştı. Filmin senaryosunda da Nabakov'un imzası olmasına rağmen yönetmen Stanley Kubrick'in müdahelesi ile senaryo orijinal romandan çok fazla uzaklaşmıştır. Hatta orijinal romanın çok küçük bir bölümünün senaryoda kullanıldığı bilinmektedir. Bu nedenle Nabakov senaryoyu da "Lolita: Bir Senaryo" adıyla ayrıca kitaplaştırmıştır.
  • Lolita rolü için önceleri Tuesday Weld ve Hayley Mills de düşünüldü. Ünlü bir çocuk oyuncu olan Mills babası aktör John Mills'in de etkisi ile rolü geri çevirdi.

Lolita

 



Lolita veya az bilinen adı ile Beyaz Irktan Dul Bir Erkeğin İtirafları Vladimir Nabokov'un İngilizce romanı. 1955'te Paris'te ilk baskısı yapılmıştır. Daha sonra yazarı tarafından Rusça'ya çevrilen roman 1962'de Stanley Kubrick tarafından yine Lolita adı ile sinemaya uyarlanmıştır.

Romanın konusu

Roman, ana karakter Humbert Humbert'in su pericikleri adını verdiği ergenlik çağındaki genç kızlara karşı cinsel tutkusunu konu eder.
Humbert Humbert, Amerika'ya yerleşmiş, orta yaşlı, Fransız bir dil profesörüdür. Çocukluğunda bir tatil sırasında aile dostlarının kızı ile aralarında geçen kısa süreli bir ilişkinin ardından birkaç ay sonra sevgilisinin ölüm haberini alır. Bu talihsiz ve yaşanamamış ilşkinin ardından, genç hatta çocuk yaştaki kızlara karşı ilgisini yıllar sonra da üzerinden atamaz. Başından geçen bir evlilikten sonra, Amerika'ya yerleşir. Tesadüfen pansiyoner olarak yerleştiği evde Bayan Haze'nin on iki yaşındaki kızı Dolores Haze'i görür ve yıllar boyunca güçlü belleğinden hiç silmediği çocukluk aşkını Dolores Haze ile özdeşleştirir. Romanda L, Lo, Lola, Lolita, Dolly takma adları ile çağrılan Dolores ile Humbert Humbert arasında böylece bir aşk başlar.
Humbert'e aşık olduğunu her hali ile belli eden Bayan Haze ise bir süre sonra Humbert'e aşkını itiraf eder. Humbert evlenmeyi kabul etmediği taktirde Lolita'yı görmekten mahrum kalacağından bu evliliği kabul eder. Haze ile evlenir. Bu arada Lolita'ya duyduğu ilgiye günlüğünde yer vermektedir. Bu günlüğü ele geçiren Haze delirmiş halde evden çıktığında bir trafik kazası geçirip ölür. Humbert'in istediği olmuştur. Yaz kampındaki Lolita'yı alır ve o günden sonra Amerika'da eyalet eyalet seyahatler ve kaldıkları otellerde yaşadıkları gönüllü veya zoraki aşklar başlar. Humbert artık Lolita'ya bağlanır ve onsuz edemez hale gelir. Gittikleri bir şehirde Lolita okula yazılır ve eğitimine devam ederken, oynadığı bir tiyatro oyununda, oyunu izlemeye gelen tiyatro yazarı ile tanışır. Gezilerine kaldıkları yerden devam etmek üzere yola çıkan Humbert daha ilk durakta Lolita'yı kaybeder. Aradan geçen bikaç yıl sonra Lolita 17 Yaşına geldiğinde Humbert kendisinden ödünç para istemek için gönderilen bir mektup alır. Lolita'yı, kaldığı yerde Dick adında bir gençten hamile halde bulur. Oyun yazarı ile sapıkça ilişkiler yaşadığını öğrenir. Oyun yazarının evine gidip onu öldürür ve teslim olur


EK

Amerikalı-Rus yazar Nabokov'un en çok sevilen ve tanınıp ses getiren romanı olma özelliğini taşıyan Lolita, trajikomik bir romandır. Hikayedeki ölümlerin, küçük bir kızın annesiz kalışı ile duyduğu üzüntünün arasında okur, yazarın nükteli anlatımı sayesinde kendisini gülmekten alamaz. Oldukça özgün ve eğlenceli bir dille yazılan Lolita Nabokov'un sanat hakkındaki görüşlerini dile getirdiği bir epilogla sona erer. Nabokov bu epilogun sonunda özgün anlatımının sırrını şu çarpıcı sözle verir:
Hiçbir dilin sihirbazı, elinde dudak ısırtan bir ayna, siyah kadife perdeler ve örtük çağrışımlarla gelenekler olmadan, bir dilin sınırlarını frakının kuyruğunu sallayarak aşmayı başaramaz.

Vladimir Nabokov

 




Vladimir Vladimiroviç Nabokov (Rusça: Владимир Владимирович Набоков;) ( d. 22 Nisan 1899 – ö. 2 Temmuz 1977 ) Rus asıllı ABD'li yazar. İlk eserlerini Rusça yazdı, uluslararası ününü İngilizce yazdığı romanlarla kazandı. En tanınmış eseri Stanley Kubrick ve Adrian Lyne tarafından filme de çekilen Lolita adlı romanıdır.
1899'da St. Petersburg'da aristokrat bir ailenin çocuğu olarak doğdu. Özel eğitim gördü ve küçük yaşta İngilizce öğrendi. Bolşevikler iktidara geldiğinde aile Rusya'dan ayrılarak önce Londra, sonra Berlin'e gitti. Öğrenimini Cambridge Üniversitesi, Trinity College'de tamamladı. 1923 ile 1940 arasında anadilinde romanlar, hikâyeler, oyunlar, şiirler yazdı ve kuşağının seçkin Rus göçmen yazarlarından biri olarak ün kazandı. 1940 yılında karısı ve oğluyla ABD'ye göç etti ve 1941'den 1948'e kadar Wellesley College'de dersler verdi. 1955'te yayımlanan Lolita'nın dünya çapındaki başarısından sonra, 1959'da Cornell Üniversitesi Rus edebiyatı profesörlüğünden emekli olarak İsviçre'ye yerleşti. İngilizce ilk romanı olan The Real Life of Sebastian Knight'ı 1941'de yayımladı ve bu dili şaşırtıcı bir yaratıcılıkla kullanarak eserlerini İngilizce yazmaya devam etti.
Nabokov, 1977'de İsviçre'nin Montreux kentinde öldü. Yazarlığının yanı sıra, ünlü bir kelebek toplayıcısı ve satranç problemleri yaratıcısıdır.

Eserleri

Rusça eserleri

  • (1926) Машенька; Türkçe çevirisi: Maşenka
  • (1928) Король, дама, валет; Türkçe çevirisi: Rua, Dam, Vale
  • (1930) Защита Лужина; Türkçe çevirisi: Lujin Savunması
  • (1930) Соглядатай; Türkçe çevirisi: Göz
  • (1932) Подвиг
  • (1932) Камера Обскура; Türkçe çevirisi: Karanlıkta Kahkaha
  • (1936) Отчаяние; Türkçe çevirisi: Cinnet
  • (1938) Приглашение на казнь; Türkçe çevirisi: İnfaza Çağrı
  • (1938) Дар
  • (1939) Волшебник, yayımlanmayan kısa romanı

İngilizce eserleri

  • (1941) The Real Life of Sebastian Knight; Türkçe çevirisi: Sebastian Knight'ın Gerçek Yaşamı
  • (1947) Bend Sinister
  • (1955) Lolita, 1965 yılında Nabokov tarafından Rusçaya çevirildi
  • (1957) Pnin
  • (1962) Pale Fire; Türkçe çevirisi: Solgun Ateş
  • (1969) Ada or Ardor: A Family Chronicle; Türkçe çevirisi: Ada ya da Arzu
  • (1972) Transparent Things; Türkçe çevirisi: Saydam Şeyler
  • (1974) Look at the Harlequins!
  • (1977) The Original of Laura, yarım kalan ve yayımlanmayan romanı

Vadideki Zambak





Honoré de Balzac'ın en güzel kitaplarından biridir. Kocasıyla mutlu olmayan Henriette'le, kendisinden çok daha genç olan Felix'in imkânsız aşkını anlatan kitap, MEB'in 100 Temel Eser'i arasındadır. Eser 18 yy. Fransa'sındaki, devrim sonrası, toplumsal hayat hakkında da ipuçları içermekte, duygusal bir yakınlaşmayı anlatmaktadır. Yeşil vadiler, sık ormanlar arasındaki güzel şatolar tüm gerçekçiliği ile tasvir ediliyor.
Ustanın, yeteneğini tümüyle gösterdiği romanı olarak da bilinir. Balzac
, acı ve ızdırabı en hissedilir şekilde romanına yansıtmıştır. Başka bir gözden aşkın ızdıraplı yüzünü, roman severlere çok iyi yansıtmış ve de özgün anlatımıyla okuyucuların gözüne girmiştir. Ayrıca kişi ve yer tasvirlerinde büyük ustalıkla okuru olayın kurgusunun içine sürüklemiştir.
Romanda, 18. yy. ailesi tarafından çeşitli itilişlere maruz kalan bir gencin zamanla hayatında olan değişimleri ve ilerde tanıştığı bir kadına olan bağlılığı anlatılıyor.
Vadideki Zambak kitabı Balzac'ın kendi hayatından kesitlere yer verdiği bilinmektedir. Balzac tarzı harikulade tasvirlerle kitabı okurken, o dönemi bire bir yaşıyorsunuz.

Goriot Baba




Honore de Balzac'ın İnsanlık Komedyası
adlı eserinin ilk kitabıdır.Yazar,Goriot Baba'dan sonra yazdığı eserlerdeki tüm karakterleri birbiriyle ilişkilendirmiştir.


Konusu

Romanda,hayatını kızlarına adamış olan eski bir makarna ve ekmek fabrikatörü Mösyö Goriot'un Madam Vauquer Pansiyonu'na yerleşmesinden sonra meydana gelen olaylar anlatılmaktadır.Servetinin çoğunu kızlarının iyi birer evlilik yapmaları için harcayan Goriot Baba,damatları tarafından istenmemiş ve cimri bir dul olan Madam Vauquer'in pansiyonuna yerleşmiştir.Goriot Baba,belli bir süre sonra para harcamalarını azaltmasından ve en ucuz kata çıkmasından dolayı pansiyonun sahibesi ve müşterileri tarafından aşağılanmaya başlamıştır.Romanda merkez karakter olan Eugene de Rastignac ise,soylu ancak fakir düşmüş bir aileden gelen bir hukuk öğrencisidir.Mösyö Goriot'la aynı pansiyonda kalan Rastignac,aynı zamanda kuzeni olan Madam de Beausent'in adını bir anahtar gibi kullanarak Paris'in en gözde salonlarına girecek,Mösyö Goriot'un kızları Madam de Restaud ve Madam Delphine de Nucingen'le tanışacaktır.

Karakterler

Goriot Baba

Eski bir makarna ve un fabrikatörüdür.Bu işten oldukça para elde etmiş olan Mösyö Goriot,servetinin büyük kısmını kızları için harcamıştır.Oldukça fedakar bir adam olan Goriot Baba için en önemli şey,kızlarının mutluluğudur.Damatları tarafından istenmeyen Goriot Baba,kaderine boyun eğmiş ve Vauquer Pansiyonu'na yerleşmiştir.

Eugene de Rastignac

Fakir düşmüş soylu Rastignac ailesinin son fertlerinden olan babası Baron Rastignac'ın en büyük oğludur.Paris'e hukuk tahsili için gelen Rastignac,burada eğitimin dışında asilzadeler arasına girmenin de önemini fark ederek,Paris salonlarına adım atmıştır.Goriot Baba ile aynı pansiyonda yaşamaktadır.

Madam Anastasie de Restaud

Mösyö Goriot'un büyük kızıdır.Güzel,bencil ve gururlu olan Anastasie,bir tefeciye olan borcunu,babası Mösyö Goriot'a mektup yazarak,babasının parasıyla kapatmıştır.Kızkardeşi Delphine'in aksine,Paris salonlarında hızlıca yükselmiştir.

Madam Delphine de Nucingen

Mösyö Goriot'un küçük kızıdır.Kendisinin yüksek asilzade sınıfından dostları olmadığı için,ablasıyla sürekli rekabet halindedir.Kocasının onu terk etmek üzere olduğu bir zamanda tiyatro locasında Mösyö d'Ajuda'nın aracılığıyla Rastignac'la tanışmıştır.

Vautrin

Pansiyonun en gizemli adamıdır.Kötü ahlaklı bir adam olan Vautrin,pansiyonda alaycı sözleri ve kaba davranışlarıyla tanınmaktadır.Cömert olduğu için Madam Vauquer'in oldukça hoşlandığı Vautrin,Rastignac'ı etkili sözleriyle yönlendirmeye ve onu kendi çıkarlarına alet etmeye çalışacaktır.Azrail-çatlatan lakabıyla anılır.

Madam Vauquer

Oldukça paragöz ve cimri,dul bir kadındır.Vauquer Pansiyonu'nu işleten Madam Vauquer,Mösyö Goriot'un pansiyona yerleştiği ilk yıllarda onu etkileyerek servetinden faydalanmak istemiş,ancak beceremeyince ona diş bilemiştir.Basit bir kişiliğe sahiptir.

Victorine Taillefer

Zengin babasının tek varisi olarak oğlunu görmesinden dolayı reddedilmiş ve Vauquer Pansiyonu'na yerleşmiştir.Şükretmeyi ve duayı öğrenen Victorine,zaman içinde saf ve kanaatkar bir kişilik geliştirmiştir.Rastignac'tan hoşlanmaktadır.

Madam Couture

Victorine'in uzaktan akrabası ve koruyucusudur.Victorine'in babasını defalarca insafa davet etmiş olmasına rağmen,karşılık alamamıştır.Madam Vauquer'in en sadık olduğu müşterisidir.Victorine'le pansiyonun en pahalı dairesinde kalmaktadır.

Kont de Restaud

Madam Anastasie de Restaud'un kocasıdır.Oldukça otoriter ve sert bir adam olan Kont de Restaud,kendisine karısının tanıttığı Rastignac'a önce saygı gösterdiyse de,Rastignac,Mösyö Goriot'un adını telaffuz etmekle bu saygıyı yitirmiş ve Kont de Restaud,evinin kapılarını Rastignac'a kapatmıştır.

Baron de Nucingen

Madam Delphine de Nucingen'in kocasıdır.Kilolu bir Alman kökenli banker olan Baron de Nucingen,evliliğinde eksik olan duyguları başka kadınlarda aramış ve Madam Delphin de Nucingen'le ayrılık aşamasına gelmiştir.

Mileydi Michonneau

Pansiyonun yaşlı bir müşterisidir.Mösyö Poiret'e aşıktır.Görünüşündeki saflık ve asalete rağmen oldukça paragözdür.Pansiyonun en ucuz dairelerinden birinde kalmaktadır.

Mösyö Poiret

Emekli bir katiptir.Mileydi Michonneau'ya aşık olan Poiret,kanaatkar ve söylenen her şeyi kendi görüşünü katmadan tekrar eden bir adamdır.

Madam de Beausent

Rastignac'ın kuzenidir.Paris'e yeni gelen Rastignac'a yükselmenin yollarını öğretmiş ve onu Paris salonlarına sokmuştur.Rastignac'a adını kullanma yetkisi veren vikontes,Mösyö d'Ajuda'ya aşıktır.

Mösyö d'Ajuda

Madam de Beausent'in Portekizli bir asilzade olan sevgilisidir.Oldukça zengin olan Mösyö d'Ajuda,Mösyö de Beausent'in bu ilişkiyi kabullenmesinin ardından,tiyatro localarında Madam de Beausent'in yanında oturma hakkına sahip olacaktır.

Horace de Bianchon

Rastignac'ın bir tıp öğrencisi olan arkadaşıdır.Pansiyona yalnızca sabah kahvaltısı ve öğle yemeği için gelen Bianchon,gelecekte parlak hekimlerden biri olacaktır.

Maxime de Trailles

Madam Anastasie de Restaud'un sevgilisidir.Kumarbaz ve ahlaksız bir adamdır.

Slyvie

Pansiyonun aşçısıdır.

Christophe

Pansiyonun uşağıdır.

Honoré de Balzac

 




Honoré de Balzac (asıl ismi Honore Balssa; 20 Mayıs 1799, Tours - 18 Ağustos 1850), Fransız yazar.

Hayatı

Asıl adı Honore Balssa'dır. Ancak ismini Balzac olarak değiştirmiş ve De ön takısını eklemiştir. Köy kökenli bir ailenin çocuğudur. Babası tüccardır. 6 yıl Vendome'da College des Oratoriens'te öğrenim gördü. Napolyon'un devrilmesinden sonra ailesi Paris'e taşındı. Burada 2 yıl daha okula gitti. 3 yıl bir avukatın yanında çalıştı. Ama küçük yaşlardan beri edebiyata gösterdiği eğilim ağır bastı. Trajedi türünü denediği 1819'da yazılmış "Cromwell" başarı kazanamayınca romana yöneldi. Para kazanmak için tarihsel, mizahi ve gotik romanlar yazdı. Bunları değişik adlarla yazdı. Basımcılık, yayıncılık, hatta dökümcülük yaptı. Başarılı olamayınca tekrar edebiyata döndü. Edebiyat hayatında çok başarılı eserler sundu. Birçok ülkede satılan romanları ve kitapları çok büyük ilgi gördü ve tepkileri üstüne topladı. Edebiyatta başarılı olan Balzac hayatının sonuna kadar edebiyatla uğraştı.

Edebiyat kariyeri

1829'da yazdığı "Les Chouans" isimli tarihi roman tanınmasını sağladı. Bu eser Türkçeye (Köylü İsyanı 1974 ve Şuanlar 1977 olarak) çevrildi. 1824-1834 arasında yayıncılarından aldığı parayla bohem bir yaşam sürdü. 1829-1831 arasında yergici gazetelere yazılar yazdı. 1830’lardan sonra bir toplum tarihi yazmak amacıyla, eski ve yeni romanlarını üç bölüm altında toplamaya karar verdi. Örf ve âdet incelemeleri, felsefi incelemeler ve çözümleyici incelemeler. Bu tasarı 1834-1837 arasında 12 cilt olarak gerçekleşti. 1840’ta bu yapıtların hepsine Dante'yi anımsatan bir başlık koydu: "İnsanlık Komedisi". 1842-1848 arasında 17 ciltlik bir baskı yapıldı. 1869-1876 arasında da 24 cilt olarak yayınlandı. Eserlerinde aynı kahramanlara tekrar tekrar yer verme düşüncesini geliştirdi. Bunu gerçekçiliğin baş romanı kabul edilen ve 1834'te yayınlanan "Goriot Baba"da uyguladı. 1836 ve 1837'de İtalya gezisine çıktı. 1828'de Versailles yakınlarında pahalı bir ev yaptırdı. Borç sorunu nedeniyle Passy'de bir eve yerleşti (Bugün Balzac müzesi). Para kazanmak için tiyatroda başarısız denemeler yaptı. Edebiyatçılar Derneği başkanı olarak yazar haklarıyla ilgili girişimlerde bulundu.
1847'de Polonya'da sevgilisi Eveline Hanska'nın şatosunda kaldı. 1850'de Eveline ile evlendi Paris'e döndüler. Birkaç ay sonra yaşamını yitirdi. Geride 85’i tamamlanmış, 50’si taslak halinde eser bıraktı. Romanda gerçekçilik ve doğalcılık akımlarının yaratıcısı olarak kabul edilir. Mantıksal bir sıra izleyen olayların her şeyi gören bir gözlemcinin ağzından anlatıldığı, kahramanların tutarlı bir biçimde sunulduğu, kuralları belli "klasik roman tekniğini" Balzac'ın kurduğu benimsenir. Olağanüstü bir gözlem yeteneği ve güçlü bir hafızası vardı. Kendisini başka insanların yerine koyup onların duygularını paylaşmayı biliyordu. Eserlerinde nedenselliği ve arka plan ile karakterler arasındaki ilişkiyi açıklamakta ustadır. Bütün bu özellikleriyle "romanın Shakespeare'i sayılır.
1789’la başlayan ve uzun bir süreç alan Fransız Devrimi sırasında gelişen toplumsal değişimi anlatan; çatışmaları, iyiyi kötüyü ortaya koyan, Cumhuriyetçiler ve Kraliyetçiler’in 1830’da ülkeyi bırakıp gitmek zorunda kalan X. Charles’e dek yaptıkları kanlı kansız tüm çekişmeyi özellikle göz önüne seren, bireylerin bu çatışmadaki ulu düşüncelerin altında aslında kendi çıkarlarını nice korumaya çalıştıklarını betimleyen; sevgi, güç gibi evrensel konuları tüm çıplaklığı ve eleştirel bir yaklaşımla inceleyen; günümüz okuruna sıkıcı gelebilecek ama öncelikle Fransa ve demokrasiyi algılayabilmekte yardımcı olması bakımından tüm dünya için önemli bir Roman yazardır. Fransız Devrimi’nin geçmişsel belgesidir kitapları.
İnsanlık Güldürüsü, yazarın 1830’da kendi yapıtlarını toplamaya başladığı bir üst yapıttır. Şu anda emin değiliz ama belki de 1830’da Kraliyetçiler’in yenilgisini perçinleyen sürgünden sonra devrimdeki ulu düşüncelerin bir yalan olduğunu düşünerek böyle bir yola gitti.

Eserleri


Pere Lachaise Mezarlığı'ndaki mezarı.

-Başlıca eserleri-

  • Les Chouans (1828; Köylü İsyanı, 1974)
  • La Peau de chagrin (1830; Tılsımlı Deri, 1940, 1968)
  • Le Chef-d'œuvre inconnu (1831; Mahvolan Şaheser, 1944/Bilinmeyen Şaheser, 1945)
  • Le Colonel Chabert (1832; Kolonel Şabert, 1938/ Albay Chabert, 1944, 1974)
  • Le Médecin de campagne (1832; Köy Hekimi, 1942, 1979)
  • Eugénie Grandet (1833; Eugénie Grandet, 1938, 1991)
  • Histoire des Treize, comprenant :
    • Ferragus, 1833
    • La Duchesse de Langeais, 1833, 1839
    • La Fille aux yeux d'or, 1835
  • La Recherche de l'absolu (1834; Mutlak Peşinde, 1945, 1965)
  • Le Père Goriot, (1835; Goriot Baba; 1943, 1991)
  • Le Lys dans la vallée (1835; Vadideki Zambak, 1941, 1990)
  • La Vieille Fille (1836; )
  • César Birotteau (1837; César Birotteau, 1945, 1990)
  • La Maison Nucingen (1838; Nucingen Bankası, 1950)
  • Les Secrets de la princesse de Cadignan (1839)
  • Béatrix (1839)
  • Illusions perdues (I, 1837; II, 1839; III, 1843; Sönmüş Hayaller, 1949)
  • La Rabouilleuse (1842)
  • Modeste Mignon (1844; Modeste Mignon, 1947)
  • La Cousine Bette (1846; Bette Abla, 1977)
  • Le Cousin Pons (1847)
  • Splendeurs et misères des courtisanes (1838-1847; Kibar Fahişelerin İhtişamı ve Sefaleti, 1946/Kibar Fahişeler, 1972, 1990)
  • Ursule Mirouët (1841; Ursule Mirouët, 1849)

Türkçeye çevrilmiş diğer eserler[

  • Tours Papazı (1949)
  • Otuz Yaşındaki Kadın (1963)
  • Vandetta (1943)
  • Tefeci Gobseck (1947-1961)
  • Kırmızı Han (1946)
  • Terör Devrinde (1979)
  • Lois Lambert (1946)
  • Bir Havva Kızı (1970)
  • Onüçlerin Romanı (1945)
  • Altın Gözlü Kız (1943)
  • Kötü Kadınların Parlayış, Düşüşü (1981)
  • Köy Papazı (1952)
  • Karanlık Bir İş (1947)
  • Esrarlı Bir Vaka (1949-1964)
  • İki Gelinin Hatıraları (Mémoires de deux jeunes Mariées) (Letters of Two Brides) (1940 - 1983)
  • Köylüler (1845, 1976-1985)
  • Gizli Başyapıt (Le Chef-d'oeuvre İnconnu) (2007 Samih Rıfat)
  • Evde Kalmış Kız (La Vieille Fille) (2008 Yaşar Avunç)


16 Ağustos 2014 Cumartesi

Altına Hücum

 



Altına Hücum 1925 ABD yapımı sessiz komedi filmidir. Özgün adı The Gold Rush olan bu siyah beyaz filmin yönetmeni, senaryo yazarı, yapımcısı ve başrol oyuncusu Charlie Chaplin'dir.
Daha önce çok sayıda kısa metrajlı ve iki tane de orta metrajlı film yapmış olan Chaplin'in Woman of Paris: A Drama of Fate'ten sonra çektiği ikinci uzun metrajlı filmidir. Bu filminde de öncekilerde olduğu gibi "küçük serseri" Şarlo'yu canlandırmaktadır. Film o tarihte rekor sayılacak bir süre olan 14 ayda ve astronomik sayıcak bir maliyetle tamamlandı. Chaplin filme tam 650.000 dolar harcamıştı.
1942 yılında Chaplin "Altına Hücum" filmini tekrar elden geçirdi, film için bestelediği müziği ve kendi kaydettiği diyalogları filme monte etti. Kurguda da bazı değişiklikler yaparak filmi yeniden gösterime verdi.
Filmde, birçok maceracının yaptığı gibi Klondike Altına Hücumu hareketinde Alaska'ya altın aramak için giden "Küçük Serseri" Şarlo'nun buradayken çektiği sıkıntılar, düştüğü komik durumlar, hırstan gözleri dönmüş insanların zaaflarını görmesi ve bu arada aşkı bulması anlatılmaktadır. Filmin en unutulmaz sahnelerinden biri de kendi gibi iki altın arayıcıyla birlikte kar fırtınasının ortasında uçurumun kenarına sürüklenmiş bir kulübede mahsur kaldıkları sahnedir. Ayrıca yemek niyetine "ayakkabısını yediği" sahne de akıllara kazınan ve sinema tarihine geçen sahnelerden biridir.
"Altına Hücum", 1992 yılında Amerika Birleşik Devletleri Kongre Kütüphanesi tarafından "kültürel, tarihi ve estetik olarak önemli" filmler arasına seçilerek ABD Ulusal Film Arşivi'nde muhafaza edilmesine karar verilmiştir.



Altın arayıcısı Koca Jim (Mack Swain)'in kar fırtınasında sığındıkları kulübede açlıktan sanrı gördüğü ve Küçük Adam (Charles Chaplin)'ı piliç şeklinde hayal ettiği sahne.

Oyuncular[

Aktör / AktrisKarakter
Charles ChaplinŞarlo, Altın Arayıcısı
Georgia HaleGeorgia
Mack SwainKoca Jim (Jim McKay)
Henry BergmanHank Curtis
Tom MurrayBlack Larsen
Malcolm WaitEJack Cameron

Charlie Chaplin

 



Charlie Chaplin, (16 Nisan 1889, Londra - 25 Aralık 1977), İngiliz sinema yönetmeni, oyuncu ve yazar. Asıl adı Sör Charles Spencer Chaplin olmakla beraber, yarattığı "Şarlo" (Charlot) karakteri ile özdeşleşti ve öyle anıldı.
Londra'nın fakir bölgelerinden birinde doğup büyüyen Chaplin, 1913'te gittiği ABD'de sinemaya başlamıştı. 1914'teki ilk filmi Making A Living'in ardından çekilen Kid Auto Races in Venice filminde bol pantolonlu, melon şapkalı, büyük ayakkabılı, sürekli bastonunu çeviren ve sakar hareketleri ile gülünç mizansenler oluşturan "Şarlo" tiplemesini yarattı. Takip eden yıllar içinde aralarında 1917 yapımlı The Immigrant ve The Adventurer gibi filmlerinin de bulunduğu altmıştan fazla kısa filmde oynayarak yeni gelişmekte olan sinemanın da etkisiyle dünya çapında görülmemiş bir üne kavuştu. 1918 yılında çektiği A Dog's Life filmi ile uzun metrajlı filmlere de başlayan Chaplin, Mary Pickford, Douglas Fairbanks ve D. W. Griffith ile birlikte kurdukları United Artists film şirketinin ortağı olduktan sonra Altına Hücum, Şehir Işıkları, Büyük Diktatör, Asri Zamanlar Zamanlar, Sirk ve Sahne Işıkları gibi başyapıtlara imza attı.
Filmlerinde dönem koşulları için imkânsız görülebilen mizansenlere, koreografilere ve akrobatik hareketlere yer veren Chaplin, komedi sinemasının bütün örneklerini sonuna kadar korumakla birlikte, heyecanın ve hareketin asgari düzeye çekildiği sahnelerinde ise dramatik yapısını sergileyebilmiştir. Popülist yaklaşımlara, hiçbir zaman benimsemediği bazı yönetim biçimlerine ve teknolojiye yönelik ağır eleştirilerini ise yine bu komedi tarzının içinde eritmiş ve sessizce seyirciye ulaştırmayı bilmiştir.
Yarattığı 'modern palyaço' Şarlo ile dünya üzerinde filmlerinin gösterildiği her ülkede insanların hayranlığını toplamasına rağmen, Amerika Birleşik Devletleri vatandaşlığını reddetmesi sebebiyle bu ülkede kendisine yönelik olarak başlatılan karalama kampanyası; kendisinden bir hayli genç olan kadınlarla yaptığı dört ayrı evlilik, bir dönem kendisine açılan babalık davası, The Immigrant filminde bir ABD memurunu tekmelediği sahne ve son olarak Altına Hücum filmindeki bazı sahnelerin komünizm propagandası olarak yorumlanması gibi olayların etkisiyle Chaplin'in ABD'ye girmesi yasaklandı. Bunun üzerine karısı ve çocuklarıyla birlikte hayatının sonuna kadar yaşayacağı İsviçre'ye yerleşen Chaplin, ancak 1972 yılında Oskar Özel Ödülü'nü almak için yıllar sonra ABD'ye geri döndü. Takip eden yılda City Lights adlı filme bir kez daha Oscar ödülünü kazanmıştır. 1975 yılında 86 yaşında iken İngiltere Kraliçesi II. Elizabeth tarafından şövalye unvanına layık görülmüştür.

Hayatı


Charles Chaplin, 1920 civarı

Charles Chaplin (Şarlo), 16 Nisan 1889'da Londra'nın fakir semtlerinden biri olan East Lane, Walworth' ta doğdu. Charlie'nin henüz o üç yaşına bile gelmeden ayrılan annesi ve babası müzikhollerde ve çeşitli tiyatrolarda çalışan profesyonel sanatçılardı. Sahne adı Lily Harley olan annesi Hannah Harriet Pedlingham Hill (1865-1928) profesyonel olarak sahneye ilk kez 19 yaşında çıkmıştı. Annesi ve -başka babadan doğma- kardeşi Sydney Chaplin ile birlikte Londra'nın fakir semtlerinde çeşitli evlerde büyüyen Chaplin' in yaşamı ruhsal dengesizlikler yaşayan annesinin durumunun kötüye gitmesi ile zorlaştı. Anne Hannah, 1894'teki bir sahne performansı sırasında sesini kaybetmiş ve hemen ardından yaşadığı ekonomik zorlukların da etkisiyle psikolojik sorunları artmıştı. Onun bir rehabilitasyon merkezine yatırılmasının ardından çocukları Charlie ve Sydney, metresiyle birlikte yaşayan babaları Charles Chaplin Sr.'nin yanına yollandı. Charlie ve Sydney bu dönemde Kennington Road School' a gönderildiler. Charles Chaplin Sr, henüz 37 yaşındayken üstesinden gelemediği alkolizm nedeniyle, oğlu Charlie henüz on iki yaşındayken, hayatını kaybedecekti
Rehabilitasyon merkezinden çıktıktan kısa bir süre sonra Hannah' nın hastalığı yeniden nüksedince çocuklar bu sefer genel olarak workhouse olarak adlandırılan ve oldukça kötü koşulları ile bilinen bakımevlerinden birine yollandılar. Londra'nın doğusundaki Lambert adlı bölgede bulunan bu bakımevindeki günler annesi ve kardeşinden ayrı kalan ve yaşı bir hayli küçük olan Charlie için hayli güç geçmişti. Chaplin'in Walworth ve Lambert'te geçirdiği bu yoksulluk günleri onda derin izler bırakacak ve ileriki yıllarda filmlerinde seçtiği mekân ve konularda sık sık kendini gösterecekti.
Sydney ve Charlie daha sonra aileden gelme yetenek ve alışkanlığın da etkisiyle tiyatrolarda ve müzikhollerde çalışmaya başladılar. Chaplin ciddi anlamdaki ilk sahne tecrübesini "The Eight Lancashire Lads" adlı grupta çalışırken yaşadı.
Hannah çocukları tarafından ABD'ye getirildikten yedi yıl sonra 1928'de Hollywood'da yaşamını yitirdi. Babaları farklı olan Charlie ve Sydney'in, anneleri Hannah üzerinden 1901 doğumlu Wheeler Dryden adlı bir kardeşleri daha vardı. Dryden, annesinin ruhsal rahatsızlıkları nedeniyle babası tarafından Hannah'dan uzak tutulmuş ve Kanada'da yetiştirilmişti.1920 ortalarında annesini görmek için ABD'ye giden Dryden, daha sonraları kardeşleri ile film projelerinde çalışmış ve Chaplin'in asistanlığını yapmıştır.

Amerika


Making a Living (1914), Chaplin'in ilk filminden bir sahne

Sydney Chaplin'in 1906'da dönemin ünlü Fred Karno kumpanyasına katılmasının ardından Chaplin de, 1908'de onu izleyerek bu topluluğa katılmayı başardı.Chaplin gezici Karno kumpanyası ile 1910 - 1912 arasında ABD'ye turneye çıktı. İngiltere'ye dönüşünden sadece beş ay sonra yine Karno ile birlikte 2 Ekim 1912'de yeniden ABD'ye gitti. Bu seferki turda, daha sonra Laurel ve Hardy ikilisinden Stan Laurel'i canlandıracak olan Arthur Stanley Jefferson ile birlikte çalıştı ve aynı odayı paylaştı. Bir süre sonra Stan Laurel İngiltere'ye dönerken, Chaplin ABD'de kaldı ve Karno ile turneye devam etti. 1913'teki bir gösteri sırasında Mack Sennett'ın dikkatini çekince onun sahibi olduğu Keystone Stüdyoları ile bir anlaşma yaparak onun ekibine katıldı. Böylece 2 Şubat 1914'te Henry Lehrman yönetmenliğinde sessiz bir film olan Making a Living adlı tek makaralık filmde rol alarak yeteneğini tam anlamıyla gösterebileceği sinemaya adım atmış oluyordu. Chaplin; iddialı tavırları ve bir İngiliz olmasından kaynaklanan "yabancılığı" ve bağımsız karakteri nedeniyle başta Mack Sennett tarafından şüpheyle karşılansa dakısa süre içinde yeteneğini kanıtlayıp yerini sağlamlaştırdı. Keystone ile birlikte çalıştığı bir yıl boyunca 35 filmde rol alan Chaplin hızla ünlü oldu.

Öncülüğü

Chaplin 1916'da Mutual Film Corporation film şirketiyle bir seri komedi yapımı için anlaştı. On sekiz aylık süreçte on iki film ürettiği bu dönemde yaptığı filmler, sinemanın en etkili komedi filmleri arasında yerini almıştır. Chaplin daha sonra Mutual ile geçirdiği dönemin kariyerindeki en mutlu dönem olduğunu söylemiştir.
1918'de Mutual ile anlaşmalarının sona ermesi üzerine Chaplin kendi film şirketini kurdu. Sesli film döneminden sonra kendisinin en büyük filmi kabul edilen 1931 yılı yapımlı City Lights (Türkçe: Şehir Işıkları) filmini yaptı.

Politik düşüncesi

Chaplin, filmlerinde her zaman sol görüşe sempati duyduğunu hissettirmiştir. Sessiz filmlerinde "Büyük Depresyon"'a yer vererek yoksuluğa karşılık Tramp'ın kötü yönetim politikasına gönderme yapmıştır. Modern Times filminde işçilerin ve fakir halkın kötü durumlarına dikkat çekmiştir. Büyük Diktatör filmiyle Nazi Almanyasını çok sert biçimde eleştirmiştir ve o dönem ABD resmi olarak Almanya ile hala barış içinde olması filmin ABD'de Chaplin'e karşı karalama kampanyası başlatılmasına neden olmuştur.

Filmlerinde kullandığı teknikler

Chaplin, hayallerinin ve yaratıcılığının sezgisel boyutta düşünüp de oluşturduğu tüm filmlerin sinema dünyasına yeni heyecanlar katmıştır. Hiçbir zaman ekranın tamamen kapanmasına biranda izin vermemeyi geliştirdi. Filmlerinde diyalogları yazılı olarak farklı bir ekrana geçiş yaparak gösteriyordu ancak teknolojik gelişmelerden yararlanıp bu işin de üstesinden gelmeyi başardı.

Ölümü

Chaplin'in sağlam duruşu 1960'lardan sonra yavaş yavaş bozulmaya başlamıştı, onunla iletişim kurmak güçleşmeye başlamıştı. 1977'de tekerlekli sandalye ile hayatını devam ettiriyordu. Chaplin 1977'in Noel'inde İsviçre'de uykusunda hayatını kaybetti. 1 Mart 1978'de naaşı küçük bir İsviçreli grup tarafından fidye istenmek üzere kaçırılmaya kalkışıldıysa da hırsızlar amaçlarına ulaşamadan yakalandı. Chaplin'in naaşı 11 hafta sonra Cenevre Gölü'ünde 1,8 metre suyun altından çıkartılıp tekrar mezarına defnedildi.

15 Ağustos 2014 Cuma

Semiha Berksoy




 Semiha Berksoy (d. 1910, İstanbul - ö. 15 Ağustos 2004), Türk opera sanatçısı ve ressam.
İlk Türk kadın opera sanatçısıdır. İstanbul Konservatuarı'nda ve Güzel Sanatlar Akademisi Namık İsmail Atölyesi Resim ve Tiyatro Okulu'nda eğitim almıştır. Daha sonra devlet bursu ile Almanya'da Berlin Devlet Yüksek Müzik Akademisi Opera Bölümü'nde eğitim almış ve birinci olarak bitirmiştir.
Opera kariyerine 1934'de başlamış olan Semiha Berksoy Türkiye, Almanya ve Portekiz'de sahneye çıkmıştır. 1939'da Richard Strauss'un Ariadne Auf Naxos isimli operasındaki Ariadne rolü ile Avrupa'da sahne alan ilk Türk opera sanatçısı olmuştur. 1940'da Türkiye'ye dönen Semiha Berksoy, Carl Ebert'in rejiliğinde Tosca ve Madame Butterfly operalarında oynamıştır. Ayrıca Deli Dolu ve Lüküs Hayat operetlerinde de görev almıştır.
1998'de Devlet Sanatçısı unvanı almıştır. 1999'da New York City Lincoln Center'da Robert Wilson'ın The Days Before: Death, Destruction and Detroit III isimli operasında opera söylemiştir. 15 Ağustos 2004'de 94 yaşında ölmüştür, bir gün sonra İstanbul'da gömülmüştür.

Rol aldığı tiyatro oyunları

  • Bu Bir Rüyadır : Nazım Hikmet - İstanbul Devlet Tiyatrosu - 2001
  • Keşanlı Ali Destanı : Haldun Taner - Engin Cezzar Gülriz Sururi Tiyatrosu - 1966
  • İstanbul Efendisi : Musahipzade Celal - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1965
  • Yatık Emine : Refik Halit Karay\Nazım Kurşunlu - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1965
  • Rüya Oyunu : August Strındberg - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1964
  • Dumanlıda Telaki Var : Nazım Kurşunlu - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1964
  • Çalıkuşu : Reşat Nuri Güntekin\Necati Cumalı - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1962
  • Göç (oyun) : Cevat Fehmi Başkut - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1961
  • Macun Hokkası : Müsahipzade Celal - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1961
  • Lütfen Dokunmayın : Haldun Taner - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1961
  • Kanaviçe (oyun) : Turgut Özakman - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1960
  • Büyük Jüstinyen : Refik Erduran - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1960
  • Karayar Köprüsü : Redik Erduran - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1959
  • Felsefe Doktoru : Branislav Nušić - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1959
  • Tablodaki Adam : Cevat Fehmi Başkut - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1958
  • Cadı Kazanı : Arthur Miller - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1958
  • Dışardakiler : Haldun Taner - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1957
  • Korku (oyun) : Orhan Asena - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1956
  • Bu Gece Başka Gece : Reşat Nuri Güntekin - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1956
  • Dünkü Çocuk : Garson Kanin - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1955
  • Yaşlı Aile : Branislav Nušić - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1954
  • Çayhane : John Parick - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1954
  • Lady Frederick : W. Somerset Maugham - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1953
  • Elektira : Sofokles - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1952
  • Miras (oyun) : Augustus Goetz - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1951
  • Köşebaşı : Ahmet Kutsi Tecer - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1951

Müşfik Kenter

 



Müşfik Kenter (9 Eylül 1932, İstanbul - 15 Ağustos 2012, İstanbul) Türk tiyatro oyuncusu. Tiyatrocu Yıldız Kenter'in kardeşidir. Ablası ile bir
likte Kent Oyuncuları'nı kurmuştur

Hayatı

Diplomat Ahmet Naci Kenter ve Olga Cynthia'nın oğlu olarak 1932 yılında İstanbul'da dünyaya geldi. 1947'de Ankara Devlet Tiyatrosu Çocuk bölümünde tiyatroya başladı. Ankara Devlet Konservatuvarı Tiyatro Bölümü'nde eğitim gördü; okulu 1955 yılında yüksek derece ile bitirdi ve devlet tiyatrosuna girdi. Sanat yaşamı, devlet tiyatrosunda oynadığı Oğuz Ata oyunu ile başladı.
Müşfik Kenter, 1959 yılında Devlet Tiyatrosu'ndan ayrıldı ve İstanbul'a giderek kardeşi Yıldız Kenter ile beraber Muhsin Ertuğrul ile çalıştı. Birlikte Küçük Sahne'de oyunlar sergilediler. Şükran Güngör ve Kamuran Yüce ile bu dönemde biraraya geldiler ve dörtlü olarak birlikte uzun yıllar tiyatro yaptılar.
1960-1961 yılları arasında Site Tiyatrosu'nu kurdular. 1962'de adını Kent Oyuncuları olarak değiştirdiler. İki kardeş ve Şükran Güngör, 1968'de İstanbul'da Kenter Tiyatrosu'nun binasının inşaatını tamamladılar. Tiyatroyu yapmaları için tüm paralarını ortaya koymaları, büyük bir turne ile Anadolu'yu gezmeleri ve bir koltuk satma kampanyası ile destek toplamaları gerekmişti. Seyircilerin pek anlamayacağı düşünülen oyunları sahnelemekten çekinmediler.
İngiliz Kültür Heyeti ve Rockefeller'den burslar alarak Amerika ve İngiltere'de tiyatro araştırmaları yapan ve incelemelerde bulunan Kenter, İngiltere, ABD, Fransa, Almanya, Yugoslavya, Kıbrıs gibi birçok ülkede oyunlar sergiledi.
Murathan Mungan'ın Orhan Veli şiirlerinden düzenlediği Bir Garip Orhan Veli isimli tiyatro oyunu 25 seneden fazla süredir sergilemektedir. Bu oyun aynı oyuncuyla Türkiye'de en uzun süreli sergilenen eserlerden biridir.
Mimar Sinan Üniversitesi Devlet Konservatuvarı`ndan emekli olduktan sonra, Haliç Üniversitesi Konservatuvarı Tiyatro Bölümü Başkanlığı ve Bakırköy Belediyesi Şehir Tiyatrosu Genel Sanat Yönetmenliği görevlerinde bulundu.
Sanatçı, tiyatro oyunculuğunun yanı sıra sinema oyunculuğu da yaptı. 1966 Antalya Film Festivali'nde, Bozuk Düzen filmiyle "en iyi yardımcı erkek oyuncu" ödülünü kazandı. Yerli, yabancı TV filmlerinde, belgesel ve reklamlarda seslendirme yaptı. Esin Şerbetçi, Mehlika Kenter ve Gülsüm Kamu ile evlenip ayrıldı. Son evliliğini Kadriye Kenter'le yaptı. İlk evliliğinden Mahmut ve Elvan, ikinci evliliğinden Melisa ve son evliliğinden Balam adlı dört çocuğu var.
Kenter, Haziran 2012'de konan akciğer kanseri teşhisinden sonra 15 Ağustos 2012 tarihinde saat 16:20'de akciğer kanseri nedeni ile tedavi gördüğü hastanede vefat etti. Kenter'in naaşı 17 Ağustos 2012 tarihinde Kilyos Aile Mezarlığı'nda toprağa verilmiştir.

Ödülleri

Oynadığı bazı tiyatro oyunları

  • Hür Adam
  • Nasrettin Hoca Birgün
  • Çözüm
  • Kuvayi Milliye
  • Huysuz İhtiyar
  • Anlat Şehrazat (Binbir Gece Hikayeleri)
  • Martı
  • Helen Helen
  • Lütfen Kızımla Evlenirmisin
  • İvanov
  • Nükte
  • Ramiz İle Jülide
  • Ver Elini Brodvey
  • Konken Partisi
  • Görünmez Dostlar
  • Van Gogh
  • Kim Kimi Kiminle
  • Kökler
  • Kahramanlar ve Soytarılar
  • Arzu Tramvayı
  • Vanya Dayı
  • Çöl Fresi
  • Buzlar Çözülmeden
  • Ders
  • İnsan Denen Garip Hayvan
  • Ayak Takımı Arasında
  • Sanalyeler
  • İçerdekiler
  • Salıncakta İki Kişi
  • Bedel
  • Üç Kız Kardeş
  • Bir Garip Orhan Veli
  • Üç Kuruşluk Opera
  • Kapıcı
  • Yarın Cumartesi
  • Öfke
  • Nalınlar
  • Mary-Mary
  • Antigone
  • Mikadonun Çöpleri
  • Cyrano De Bergerac
  • Hamlet
  • On İkici Gece
  • Deli İbrahim
  • Kel Oğlan : Ziya Demirel - Ankara Devlet Tiyatrosu - 1949

Sinema filmleri

  • Dişi Kurt (1960)
  • Sessiz Harp (1961)
  • Dişi Örümcek (1964)
  • Murtaza (1965)
  • Şeytanın Kurbanları (1965)
  • Sevmek Zamanı (1965)
  • Bozuk Düzen (1966)
  • O Kadın (1966)
  • Üç Arkadaş (1971)
  • Seni Kalbime Gömdüm (1982)
  • Hayallerim Aşkım ve Sen (1987)
  • Rumuz Goncagül (1987)
  • Piano Piano Bacaksız (1990) (sesiyle)
  • Kurtuluş (1991)
  • Lebewohl, Fremde (1991)
  • Moon Time (1994)
  • Dar Alanda Kısa Paslasmalar (2000)
  • Amerikalılar Karadeniz'de 2 (2006)

Oynadığı televizyon dizileri

  • Avrupa Yakası(2009)
  • Mevlana Aşkı Dansı (2008)
  • Sessiz Gemiler (2007)
  • Kapıları Açmak (2005)
  • Zümrüt (2004)
  • Şapkadan Babam Çıktı (2003)
  • Yasemince (2000)
  • Hayat Bazen Tatlıdır (1996)
  • Kurtuluş (1994)
  • Elveda Yabancı (1993)
  • Geçmiş Bahar Mimozaları (1989)
  • Ateşten Günler (1988)
  • Gecenin Öteki Yüzü (1987)
  • Emekli Başkan (1979)
  • Çöl Faresi (1977)

Seslendirme

  • Tatlı Kahramanlar 1970'li yıllarda TRT televizyonunda klasik çizgi film dizisi Tatlı Kahramanlar'da "Bıcır ile Gıcır" adlı bölümde kedi Tırmık'ı seslendirdi.
  • ALF, 1980'li ve 90'lı yıllarda televizyon dizinde sevimli uzay yaratığı "Alf" karakterini seslendirdi.
  • Piano Piano Bacaksız. Tunç Başaran'ın yönetiği filmde dış ses olarak filmi, filmin küçük kahramanı Emin Sivas'ın ağzından seslendirmişti.
  • Galatasaray Futbol Kulübü'nün 2288 Forma ve Koleksiyon lansmanları sitesinde Galatasaray tarihini seslendirmiştir.
  • Angry Beavers adlı çizgi dizide Norbert'ı seslendirdirmiştir
  • Orhan Veli şiirleri
  • Astériks ve Oburiks: Görevimiz Kleopatra sinema filminde Büyüfiks karakterini seslendirmiştir.
  • Yaşlı Adam ve Deniz filminde İhtiyar adam.

Bir Garip Orhan Veli

 



Bir Garip Orhan Veli, Murathan Mungan'ın şair Orhan Veli Kanık'ın şiirlerinden kurgulayarak yazdığı tek kişilik oyundur.
Oyun ismini Kanık'ın İstanbul Türküsü isimli şiirinde geçen "İstanbul'da Boğaziçi'nde bir garip Orhan Veli'yim" mısrasından alır. İlk kez 1981 yılında Kent Oyuncuları tarafından sergilenen eser Mungan'ın sahnelenen ilk oyunudur. Müşfik Kenter'in 1981 yılından beri aralıklarla oynadığı Bir Garip Orhan Veli, Türkiye'de aynı oyuncuyla en uzun süredir devam eden oyunlardan biridir.
1990'lı yıllarda Bursa Devlet Tiyatrosu'nda Celal Kadri Kınoğlu'nun başrolünde oynadığı oyunu İzmir Devlet Tiyatrosu ise 2007-2008 sezonunda sahneledi. Tayfun Erarslan bu sergilenişin hem yönetmeni hem de oyuncusuydu.
Bir Garip Orhan Veli, 1993 yılında Metis Yayınları
tarafından kitap olarak basıldı.

13 Ağustos 2014 Çarşamba

Kazım Kartal,

 



Kazım Kartal, (d. 28 Nisan 1936, Koyunlu, Bor, Niğde - ö. 13 Ağustos 2003, İstanbul), sinema ve dizi oyuncusu.
Sanat yaşamına 1964 yılında başlayan Kazım Kartal, Türk sinemasının adı fazla bilinmeyen kahramanlarındandır. Genellikle karakter rollerde yardımcı oyuncu olarak rol alan "kötü adam" Kartal, sanat yaşamı boyunca 1000 civarında (saptanabilen 350), filmde rol almış, iki senaryo yazmış, bir filmin yönetmenliğini üstlenmiştir.
Bir dönem seks filmleri furyasında da çeşitli filmlerde rol alan Kartal, o süreçteki gerekçesini şu sözlerle açıklamıştır: "Parasız kaldığım dönemlerde bakkaldan veresiye alışveriş bile yapamayıp, alay konusu olmak canıma tak demişti, mecburdum". Çasod üyesi olan sanatçı, bir dizi filmin çekimi için gittiği Erzurum Hınıs'da rahatsızlanıp İstanbul'a dönmesinden kısa bir süre sonra kalp krizi nedeniyle yaşamını yitirmiştir.

Filmografi

  • Toprağa Kan Düştü - 2003
  • Kirve - 2003
  • Seni Yaşatacağım - 2002
  • Derman Bey - 2001
  • O Benim Karımdı - 2001
  • Nasibim - 2001
  • Dava / Doz - 2001
  • Şişman ile Pişman - 2001
  • Üvey Baba - 2000
  • Kimsecikler - 1999
  • Şahin - 1999
  • Ölüm Yolu - 1999
  • Sokakların Yasası - 1998
  • Cinayet Var - 1998
  • Yalnızlık Şarkısı - 1997
  • Günaydın Geceyarısı - 1997
  • Sevimli Dostlar - 1997
  • Böyle mi Olacaktı - 1997
  • Fırat - 1997
  • Drejan - 1996
  • Sevda - 1996
  • Acı Ve Tatlı Günler - 1996
  • Ekmek - 1996
  • Kızım ve Ben - 1996
  • Tel Örgü - 1995
  • Yahya Kaptan - 1995
  • Huzura Giden Yol - 1995
  • Ölüm Peşimizde - 1994
  • Ölümden Acı - 1994
  • Sevgi Kuşları - 1994
  • Şöhretin Bedeli - 1994
  • İslam Adalettir - 1994
  • Adı Osman - 1994
  • Sessiz Çığlık - 1994
  • Kurtlar Sofrası - 1994
  • Ağlama Sevgilim - 1993
  • Kızılırmak Karakoyun - 1993
  • Gelincik Tarlası - 1993
  • Güneşi Uyandırmadan - 1993
  • Arayış - 1993
  • Deli Balta - 1993
  • Ben Anayım - 1992
  • Beyaz Umutlar - 1992
  • Gündüzün Karanlığı -1992
  • Tatar Ramazan Sürgünde - 1992
  • Kurdoğlu-2 / Sancağın Ordusu - 1992
  • Can mı Dayanır - 1991
  • Tanrı Şahidimdir - 1991
  • Ula Ula Niyazi - 1991
  • Ölümü Yaşamak - 1991
  • Ecelin Gölgesinde - 1991
  • Siyabend-ü Xece - 1991
  • Polis Görev Başında - 1990
  • Fedai - 1990
  • Tatar Ramazan - 1990
  • Kabadayılar Kralı - 1990
  • Kan Çiçeği - 1989
  • Atlı Karınca - 1989
  • Bir Aşk Yeter - 1989
  • Kınalı Hanzo - 1989
  • Gülom - 1989
  • Toprağın Gücü - 1988
  • Acılar -1988
  • Ponente Feneri -1988
  • Can Borcu / Nar Kırmızı -1988
  • Alman Avrat 40 Bin Mark -1988
  • Asılacak Adam -1987
  • Sürgündeki Adam -1987
  • Hazreti Ayşe -1987
  • Arkadaşım ve Ben - 1987
  • Çakırcalı Mehmet Efe - 1987
  • Efeler Diyarı - 1987
  • Işıkta Kaybolanlar - 1987
  • Oyunun Kuralı - 1987
  • Suçsuz - 1987
  • Şanssızım - 1987
  • Kuruluş / Osmancık - 1987
  • Umut Sokağı - 1986
  • Ben Milyoner Değilim - 1986
  • Kanlı Su - 1986
  • Garip (2) - 1986
  • Hekimoğlu - 1986
  • Kader Böyle İstedi - 1986
  • Manyak - 1986
  • Sevdan Öldürdü Beni - 1986
  • Seher Vakti - 1986
  • Alkol - 1985
  • Altar - 1985
  • Acı Sevda - 1985
  • Eroin Hattı - 1985
  • Gözlerden Kalbe - 1985
  • Suskun Duvarlar - 1985
  • Nokta İle Virgül Deh Deh Düldül - 1985
  • İkizler - 1985
  • Güldür Yüzümü - 1985
  • Ağlama Yarim - 1984
  • Bir Yıldız Doğuyor - 1984
  • Sonsuz Sokaklar - 1984
  • Umut Mahkumları - 1984
  • Geçim Otobüsü - 1984
  • Halk Düşmanı - 1984
  • Çare Sende Allahım - 1984
  • Erkekçe - 1983
  • Kobra - 1983
  • Asya Ejderi - 1983
  • Gül Ağacı - 1983
  • İdamlık - 1983
  • İkimiz De Sevdik - 1983
  • Bir Zamanlar Kardeştiler - 1983
  • Doğarken Öldüm - 1983
  • Son Adam - 1983
  • Küçük Ağa - 1983
  • En Büyük Yumruk - 1983
  • Kahreden Kurşun - 1983
  • Gözüm Gibi Sevdim - 1982
  • Dört Yanım Cehennem - 1982
  • Gırgır Ali - 1982
  • Gurbet Kuşları - 1982
  • Kimsesizler - 1982
  • Sancı - 1982
  • Umut Dilencisi - 1982
  • Kelepçe - 1982
  • Aşk Pınarı - 1981
  • Azap Çiçeği - 1981
  • Dört Kardeşe Dört Gelin - 1981
  • Hamaylı Boynundayım - 1981
  • Mutlu Ol Yeter - 1981
  • Seviyorum Allahım - 1981
  • İntikam Yemini - 1981
  • Takip - 1981
  • Kader Arkadaşı - 1981
  • Destan - 1980
  • Kul Sevdası - 1980
  • Zeytin Gözlüm - 1980
  • İstanbul 1979 - 1979
  • İntikam Kadını - 1979
  • Dilberim Kıyma Bana - 1979
  • Çılgın Bakireler - 1979
  • Aşk Körfezi - 1979
  • Ahlaksız / Utanç - 1979
  • Öğren de Gel - 1979
  • Seven Sevene - 1979
  • Son Günah - 1979
  • Günah Günleri - 1979
  • Kadersizler - 1979
  • Kalleş Adam - 1979
  • Canın İsterse - 1979
  • Çıplaklar - 1979
  • Çivi Çiviyi Söker - 1979
  • Enişte - 1979
  • Günahkar Kadın - 1979
  • Haydi Bastır - 1979
  • Karanlık Sokaklar - 1979
  • Komşunun Tavuğu - 1979
  • Ölüm Emri - 1979
  • Patronun Kızları - 1979
  • Şıllık - 1979
  • Yaz Deftere - 1979
  • Aşk Kadını - 1979
  • İsmet Bu Ne Kısmet - 1978
  • Yengen - 1978
  • Hayat Kadınları - 1978
  • Kanlı Hayat - 1978
  • Ilık Dudaklar - 1978
  • Azrailin Beş Atlısı - 1978
  • Bir Garip Yabancı - 1978
  • El Bebek Gül Bebek - 1978
  • Hey Yavrum Hey - 1978
  • Kene - 1978
  • Korkusuz Aşıklar - 1978
  • Nefret - 1978
  • Ölüm Savaşı - 1978
  • Sıra Sana Gelecek - 1978
  • Sormagir Sokağı - 1978
  • Ya Bundadır Ya Şunda - 1978
  • Aşk, Arzu Ve Silah - 1977
  • Ölüm Dönemeci - 1977
  • Dört Ateşli Yosma - 1977
  • Son Gülen Tam Güler - 1977
  • Akdeniz Kartalı - 1977
  • Alman Gelin - 1977
  • Aşk Durağı - 1977
  • Bir Yiğit Gurbete Gitse - 1977
  • Cemal - 1977
  • Hıdır - 1977
  • Kanunsuz Sokak - 1977
  • Öl Seve Seve - 1977
  • Sen Aşk Nedir Bilir misin - 1977
  • Yaşamak Güzel Şey - 1977
  • Yaman Delikanlı - 1977
  • Şöhretin Bedeli - 1977
  • Şoför - 1976
  • Kadı Han - 1976
  • Su Perisi Elması - 1976
  • Elmanın Alına Bak - 1976
  • Söyleyin Anama Ağlamasın - 1976
  • Yarim İstanbul'u Mesken mi Tuttun - 1976
  • Evlatlık - - 1976
  • Sahte Kabadayı - 1976 Muhtar
  • Nereye Arkadaş - 1976
  • Kader Torbası - 1976
  • Seni Sevmekle Suçluyum - 1976
  • Babanın Oğlu - 1975
  • Tatlı Tatlı - 1975
  • Bana Beş Avrat Yetmez - 1975
  • Kral Benim - 1975
  • Namıdiğer Çolak - 1975
  • Sansar - 1975
  • Seferim Var - 1975
  • Tekerlek - 1975
  • Üç Gelin Altı Damat - 1975
  • Bil Bakalım Ne Çıkacak - 1975
  • Yırt Kazım - 1975
  • Reşo / Vatan İçin - 1974
  • Mağlup Edilemeyenler - 1974
  • Sahildeki Yabancı - 1974
  • Gün Akşam Oldu - 1974
  • Her Gece Bardayım - 1974
  • Kader - 1974
  • Karaların Ali - 1974
  • Oğul - 1974
  • Şirvan - 1974
  • Deli Ferhat - 1974
  • Erkeksen Kaçma - 1974
  • Dağ Kurdu - 1973
  • Kara Pençe - 1973
  • Tarkan: Güçlü Kahraman - 1973
  • Cengiz Han'ın Fedaisi - 1973
  • Kara Orkun - 1973
  • Kara Pençe'nin İntikamı - 1973
  • Soğukkanlılar - 1973
  • Namın Yürüsün Behçet - 1973
  • Tuzak - 1973
  • Çılgın Gangster - 1973
  • Destan - 1973
  • Evlat Acısı - 1973
  • Gecelerin Hakimi - 1973
  • Kara Çalı - 1973
  • Yaban - 1973
  • Yarını Olmayanlar - 1973
  • Yemin - 1973
  • Siyah Eldivenli Adam - 1973
  • Nefret - 1973
  • Battal Gazi Geliyor - 1973
  • Şehvet - 1972
  • Karaoğlan Geliyor - 1972
  • Dişi Akrep - 1972
  • Akma Tuna - 1972
  • Kan ve Kin - 1972
  • Büyük Bela - 1972
  • Ustura Behçet - 1972
  • Cezanı Çekeceksin - 1972
  • Cesurlar - 1972
  • Gece - 1972
  • Vur - 1972
  • Hacı Murat'ın İntikamı - 1972
  • Acı Yudum - 1972
  • Bitirim Kemal - 1972
  • Cehenneme Postalarım - 1972
  • Çoban Ali - 1972
  • Kanlı Öç - 1972
  • Kartal Tepe - 1972
  • Kuduzlar - 1972
  • Süpürgesi Yoncadan - 1972
  • Yedi Kişi Ölecek - 1972
  • Müthiş Darbe - 1972
  • Vahşetin Esirleri - 1972
  • Murat ile Nazlı - 1972
  • Çöl Kartalı - 1972
  • Kanun Adamı - 1972
  • Profesyoneller - 1971
  • Her Kurşuna Bir Ölü - 1971
  • Allı Turnam - 1971
  • Cilalı İbo Teksas Fatihi - 1971
  • Umutsuzlar - 1971
  • Killing Ölüm Saçıyor - 1971
  • Kartallar - 1971
  • Cilalı İbo Yetimler Meleği - 1971
  • Gelin Çiçeği - 1971
  • Önce Sev Sonra Öldür - 1971
  • Kurşunla Selamlarım - 1971
  • Zehir Hafiye - 1971
  • Allah Benimle - 1971
  • Kadırgalı Ali - 1971
  • Kanunsuz Yaşayanlar - 1971
  • Ölümden Korkmuyorum - 1971
  • Şahinler Diyarı - 1971
  • Zagor Kara Korsanın Hazineleri - 1971
  • Bir Çuval Para - 1970
  • Zagor - 1970
  • Aşk Sürgünü - 1970
  • Deliormanlı - 1970
  • Donanma Kamil - 1970
  • Ecelin Gölgesinde - 1970
  • Gülüm Nuri - 1970
  • Kan ve Kurşun - 1970
  • Kralların Kaderi - 1970
  • Yemen'de Bir Avuç Türk - 1970
  • Yeşil Kurbağalar - 1970
  • Son Günah - 1970
  • Mazi Kalbimde Yaradır - 1970
  • Cilalı İbo Almanya'da - 1970
  • Dikenli Hayat - 1969
  • Hayırsız Evlat - 1969
  • Ringo Vadiler Kaplanı - 1969
  • Şirvan - 1969
  • Talihsiz Gelin - 1969
  • Dağa Çıkan Kız - 1969
  • Beyaz Mendilim - 1969
  • Bir Türk'e Gönül Verdim - 1969
  • Sabrın Sonu - 1969
  • Şeytanın Oyunu - 1969
  • Bir Vefasız Yar İçin - 1969
  • Ağlama Değmez Hayat - 1969
  • Dişi Eşkıya - 1969
  • Kaderimsin - 1969
  • Tel Örgü - 1969
  • Bataklı Damın Kızı Aysel - 1969
  • Sabah Olmasın - 1969
  • Aşk Bu Değil - 1969
  • Kara Güneş - 1968
  • Şeyh Ahmet Şeyhin Oğlu - 1968
  • Urfa İstanbul - 1968
  • Yedi Köyün Zeynebi - 1968
  • Beşikteki Miras - 1968
  • Dertli Pınar - 1968
  • Kocadağlı - 1967
  • Silahları Ellerinde Öldüler - 1967
  • Göklerdeki Sevgili - 1966
  • O Kadın - 1966
  • Konyakçı - 1965
  • Severek Ölenler - 1965
  • Kasımpaşalı - 1965
  • Tehlikeli Adam - 1965
  • Elveda Sevgilim - 1965
  • Vatansız Haydut - 1964
  • Anadolu Çocuğu - 1964
  • Mor Defter - 1964
  • Hancının Kızı - 1963